Ubud is de plek waar voor velen bijzondere openbaringen plaatsvinden. De plek waar velen zichzelf leren kennen en (terug)vinden en de plek waar innerlijke groei plaatsvindt. De meesten die ik tegenkom die ik Ubud zijn geweest, zijn er dan ook lyrisch over. Tijdens mijn reis ben ik een paar keer in Ubud geweest. Ja, het is een bijzondere plek. Nee, voor mij is het niet een plek waar ik me thuis voelde. Ik voelde me er zelfs een beetje gevangen. Te ver weg van het water en de golven. Het voelde dan ook echt als een verademing om Ubud beide keren weer uit te rijden.
Toch heeft Ubud me iets moois gegeven. Het heeft me weer eens laten beseffen hoe belangrijk het water in mijn leven is en wat het voor me betekent is om dichtbij het water te leven. 
Mijn eerste indruk van Ubud was niet heel erg positief. De straten waren gevuld met voornamelijk toeristen die kwamen voor de yoga. Ze zagen er onverzorgd uit alsof ze al dagenlang niet gedouched hadden. De yoga pants die net een paar maatjes te klein gekocht waren tekenden de lijven af van de dames met hun aankopen in linnen tasjes met wereldverbeterende teksten. De gezichten strak gespannen en steeds starend op hun mobieltjes om te zien of ze nog wel op tijd waren voor die veel te dure yoga les. In een van de restaurantjes waar we voor het Soul Surf project naartoe gingen, spatte de zweverigheid er vanaf. Toch was het er gezellig en heb ik mooie gesprekken gehad met de mensen die deze plek bezochten. Velen wonen al jaren in Ubud en hebben zichzelf hier gevonden. Ze hebben cursussen gevolgd bij onder andere de Yoga Barn, hebben diverse guru's ontmoet en proberen de wereld om zich heen op een fijne manier te verbeteren. De gesprekken inspireren me en zetten me aan het denken.
Ik besluit een wandelingetje te maken door de straatjes en ontdek dan een houtsnijder die vanuit stukken hout de prachtigste maskers snijdt. Helaas is hij er zelf, de eerste keer dat ik in Ubud ben, niet. De tweede keer krijg ik de kans om hem te ontmoeten. Hij vertelt me dat hij de maskers maakt met een verhaal. Er is er een die me bijzonder in het oog springt. Het is een vrouwengezicht met daarboven een gecko en een vlinder afgebeeld. De kunstenaar vertelt me dat dit masker staat voor het goede en kwaade in het leven en de schoonheid die daarmee samengaat. Zo heeft elk masker een ander verhaal. Hij laat me zien waaraan hij werkt. Met veel liefde en voorzichtigheid glijdt het mesje door het hout waardoor steeds meer de contouren van de prachtigste gezichten naar voren komen. Het schouwspel intrigeert me.
Een stukje verderop vind ik een leuk restaurantje met heerlijke verse vruchtensapjes en suikervrije lekkernijen. Ik neem de tijd om hier eventjes de zinderende hitte te ontvluchten en ik kijk ontspannen om me heen. Ik laat alles bezinken wat ik heb gezien en besluit mijn plannen omtrent Ubud te wijzigen. Thuis in de homestay staan mijn bergschoenen klaar om een van mijn vooraf geplande uitjes te kunnen ondernemen. Het beklimmen van een van de Bergen of vulkanen om vanaf daar de zonsopgang te kunnen bekijken. Het besef dat het momenteel niet datgene is wat mij gelukkig maakt, is duidelijk aanwezig. Mijn bergschoenen zullen onaangeroerd blijven staan waar ze staan en Ubud zal ik deze maand niet nog eens bezoeken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten