Kwallen aaien en blote voetjes

Met m'n surfboard onder de arm voel ik voor het eerst hoe het warme zand onder mijn voeten verplaatst bij elke stap dichter naar het water toe. Vandaag zal een bijzonder surfje voor me zijn aangezien dit de allereerste keer is dat ik op blote voeten surf. Het afgelopen jaar heb ik noodgedwongen met surfschoentjes de golven moeten bedwingen om het gevaar van snijwonden tot een minimum te beperken vanwege het gebruik van bloedverdunners. Het voelt vrij en het zand kriebelt lekker tussen mijn tenen.

Op het strand liggen honderden aangespoelde kwallen. Sommigen bijna helemaal doorzichtig, anderen met blauwe kringen of helemaal blauwig. Voorzichtig probeer ik te vermijden om erop te stappen.

Wanneer de zee tot heuphoogte rijkt ga ik op m'n board liggen en begin ik met paddelen. Al gelijk bij de eerste haal door het water voel ik iets glibberigs langs mijn vingertoppen glijden. Een kwal. De volgende doorhalen zijn niet anders. Gelukkig raak ik alleen de hoed van de kwallen aan en voelt het alleen een beetje vies. Steeds weer gaat er een rilling door me heen. Kom op... je bent geen watje, doorgaan! Ik paddle stug door tot ik bijna bij de juiste plek ben om op een golf te gaan zitten wachten. Autsch... Deze kwal liet zich van zijn verkeerde kant zien, of beter gezegd; voelen. Ik probeer er geen aandacht aan te schenken.

Vandaag zijn de golven niet hoog, maar ze komen in redelijk cleane lijntjes binnen en het is rustig in het water... op de hordes kwallen na. De zon geeft voldoende warmte af waardoor het goed toeven is. Ik geniet en wacht rustig af tot ik een fijn golfje kan pakken.

Dobberend op m'n board denk ik terug aan de afgelopen winter, de fijne klotsbakken met hoge golven en de stormsurfsessies. Ik ben in gedachten verzonken en ineens zie ik hoe er een leuk golfje aangroeit. Ik ben terug in het hier en nu, heb de golf te pakken en ervaar weer dat gelukzalige gevoel die ik bij elke golf die ik weet te pakken voel. Het voelt fijn om op blote voeten op het board te staan, veel natuurlijker en het lijkt te kloppen.

Na de surfsessie loop ik samen met een collega terug over het strand waar zich op sommige plekken een laagje zeeschuim heeft gevormd. We hebben het over het verschil qua surf hier en in het buitenland en dan stap ik ineens op een glibberige massa... De rest van de terugwandeling let ik wel 2 keer op waar ik mijn voeten neerzet.

Surfen, instant happiness

Ik zet voor het eerst sinds een week of 3 eindelijk weer een voet in de zee met mijn prachtige rode surfboard onder de arm. Ik neem een moment om alles in me op te nemen en adem diep in terwijl ik over de zee richting de golven staar. Bijna direct voel ik hoe een warme gloed door me heen gaat. Ik word rustig en begin te stralen. Wat heb ik dit gemist...

De golven hebben redelijk wat kracht en zo nu en dan zit er een leuk golfje met fijne hoogte tussen. Van mij zou het nog veel hoger mogen zijn, maar ik kan niet anders zeggen dan dat ik gelukkig ben. Bizar eigenlijk dat je binnen een paar minuten die instant happiness kan ervaren. 

De tijd in het water vliegt voorbij en elk golfje wat ik afglijdt maakt de grijns op mijn gezicht groter. De sfeer is relaxed en het zonnetje zorgt voor een paar rode wangen.

Het liefste zou ik nu even een pauze-knop willen hebben, zodat ik een tijdje kan blijven hangen in dit moment. De afgelopen weken voelden voor mij als een opeenstapeling van van alles en nog wat en zorgden voor chaos in m'n hoofd. Die paar uurtjes die ik nu in het water doorbreng, zorgen voor de ontspanning die ik weken lang niet heb kunnen voelen. Nu weet ik weer hoe belangrijk dit is. Ik merk dat ik voor me uit zit te staren en ineens zie ik een mooie golf aanrollen. Ik ga liggen op mijn board en begin met paddelen. Het ritje wat hierop volgt geeft me een euforisch gevoel voordat ik me in het water laat vallen. In gedachten druk ik op play. Ik kan de wereld weer eventjes aan. 

Bloedfanatiek

Noem het koppig of dwaas, noem het idioot of ondoordacht. Altijd wanneer iemand uitspreekt dat hij of zij twijfelt aan een door mij gesteld doel, dan word ik bloedfanatiek. Ik wil het niet waar hebben dat een doel wat ik stel onhaalbaar is. Ik wil niet dat iemand twijfelt aan hetgeen in denk te kunnen en ik wil dan maar wat graag bewijzen dat ik het zal redden.

Ik rits mijn sporttas open zodat ik mijn zwemspullen er uit kan halen en kan laten drogen. Ik ben nog geen 10 minuten thuis en de volgende training staat al voor me vast. Morgenvroeg om 7 uur lig ik weer in het zwembad. De geplande meters zitten al in mijn hoofd en het doel van deze training des te meer: slag afmaken, benen activeren, meters maken.

De komende zomer staan er voor mezelf een aantal belangrijke dingen op het programma.

1. Ik wil beter leren surfen.
2. Ik wil weer een aantal keren de 10 km in een openwater wedstrijd zwemmen.
3. Ik wil de Amsterdam City Swim om en nabij de 30 minuten finishen.
4. Ik wil 21 km aan 1 stuk kunnen hardlopen.

In gedachten ga ik de rest van mijn week door, mijn hoofd kolkt. Langzaamaan trekt de kou in m'n lijf en worden mijn spieren stijf van de training net in het buitenbad. Wanneer ik onder de douche stap en het hete water over mijn hoofd stroomt, komt de stroom aan gedachten tot een rustpunt. Het wordt al warmer. Ik ontspan en ik word helder en zie een lichtpuntje.

Ik wil het halen. Ik kan het halen. Ik zal het halen.

Dromen en wensen in zeepbellen

Duizenden kleine zeepbellen en een aantal die groter zijn. Stuk voor stuk gevuld met dromen die we opbouwen. We vullen ze en vervullen ze, sommigen barsten en sommigen stijgen tot ongekende hoogtes.

Dagelijks ontstaan er meer en meer. Eigenlijk zou de wereld om ons heen kunnen bestaan uit duizenden schitterende bellen in het zonlicht, meedeinend op het ritme van de wind. Het is mooi hoe we kunnen verlangen naar een bepaald doel die ons naar een richting begeleid tot we een droom waar kunnen maken. Met mijn ogen gesloten tel ik de denkbeeldige bellen om mij heen. Ik heb nog veel wensen en die hoop ik op een dag waar te kunnen maken. Ik zie hoe anderen vele dromen laten varen. Dingen laten, om eigenlijk niet legitieme redenen. Ik zie hoe mensen zichzelf vergeten. Vergeten om zichzelf te zijn, vergeten om te genieten en vergeten om dromen na te jagen en gehaast dingen in proberen te halen wanneer het bijna te laat is. En dan... zelfs dan vergeten ze om te genieten.

Een van mijn grootste dromen is zojuist uiteen gespat en er glijdt een traan over mijn wang. Ik kijk naar buiten en zie hoe de zon langzaam weer tevoorschijn komt. In gedachten doop ik de bellenblaas weer in een busje met zeepsop tot er zich een vlies voor het oog vormt. Voorzichtig haal ik hem uit het sop en blaas er zachtjes tegenaan tot een bel ontstaat. Behoedzaam blaas ik verder tot de bel groot genoeg is om aan de lucht vrijgegeven te worden en mee te varen op de wind. Klaar om een nieuwe droom vast te houden. Mijn droom leeft voort, opnieuw gevormd en op een dag zal ik alsnog uitpaddelen in de golven op Hawaii en die ene golf pakken die de mijne zal zijn...