Good morning Bali!

Rond een uurtje of half vijf 's morgens word ik gewekt door het geluid wat de komende maand elke ochtend een vertrouwd begin aan mijn dag zal geven; een kraaiende haan. Aangezien het nog zo vroeg is, draai ik me nog een paar keer om, maar eigenlijk ben ik al klaar wakker. Ik besluit mijn tas uit te pakken, te gaan douchen en dan de buurt te gaan verkennen. Wanneer ik de poort uitloop zie ik dat ik deze maand direct naast een tempel en een rijstveld woon. Het uitzicht heeft iets bijzonders en ik neem even de tijd om het in me op te nemen.


De voorgaande avond vertelde Rodney me dat bij het supermarktje hier verderop een ATM staat en de supermarkt is 24 uur per dag open. Aangezien ik nog geen Rupiahs had en even wat boodschapjes wilde halen, loop ik die kant maar even op. Het valt me op dat er weinig voorzieningen zijn voor voetgangers en dat er gigantisch veel scooters en motoren rondrijden. En fietsers... nergens te bekennen. Bij de supermarkt wordt mijn pas meermaals geweigerd door de ATM. Het zal toch niet... Ik wandel rustig terug, check mijn saldo en ontdek dat ik toch echt voldoende saldo heb. Vorige week ben ik nog bij de bank geweest om mijn pas vrij te laten schakelen zodat ik overal ter wereld kan pinnen. Blijkbaar is er daar iets mis gegaan. Online regel ik dat vanaf morgen mijn pas geaccepteerd zal worden door de plaatselijke ATM, maar dat lost nog niet op dat ik hier zonder locale valuta sta. Wel heb ik nog wat Euro's bij me en ik vraag Rodney om hulp die zijn huishoudelijke hulp vraagt om mij te helpen. Achterop de scooter bij haar, zonder helm, rijden we naar een locale supermarkt waar ook een wisselkantoortje in zit en mijn Euro's veranderen in Rupiah. Het lijkt wel monopoly geld.

Met mijn eerste Rupiah's bezoek ik een klein restaurantje vlakbij mijn homestay en daar maak ik kennis met een van de overheerlijke verse vruchtensappen. Man... wat is dat lekker! Wat ik al wel heel snel leer, is om te vragen of ze er geen suiker en melk aan toe willen voegen. De Balinezen blijken nogal zoetekauwen te zijn en als het even kan, voegen ze overal een shotje suiker aan toe. Zelfs de melk is niet zoals wij hem kennen, maar het is een soort romige gesuikerde melkmassa. Erg lekker, maar ik pas er toch even voor.

Na mijn ontbijtje wandel ik rustig terug en dan maak ik kennis met de twee mannen waarmee ik deze maand veel op zal trekken: Made en Yogi. Made is een Balinees van origine en heeft zijn hele leven nog nooit een voet buiten Bali gezet en Yogi komt oorspronkelijk van Java en het reizen en muziekmaken zit in zijn bloed. Het zijn beide goedlachse mannen en ze proberen me op mijn gemak te laten voelen. Samen met hen rijdt ik naar een tempel vlakbij Ubud aangezien we daar een weeshuis zullen bezoeken om de kids daar te onderwijzen over de gevolgen van de milieuvervuiling op Bali. We zijn behoorlijk op tijd vertrokken en daarom zijn we veel te vroeg op de afgesproken plek. Om de tijd te doden bezoeken Yogi en ik de oudste tempel van Bali. Ik kijk mijn ogen uit van de schoonheid van de natuur en ben onder de indruk van de sfeer die in deze tempel hangt. Terwijl we rondlopen stel ik honderden vragen aan Yogi en ik hoop maar dat hij mijn vragen niet zat wordt. Ik wil zoveel leren over dit land... Ineens zien we een oud vrouwtje wat de mensen zegent die bij haar langskomen. Met een bloemetje achter mijn oor, rijst geplakt op mijn voorhoofd en borstkas lopen we verder. Ik besef me dat ik me echt gezegend voel... Gezegend dat ik hier op Bali ben, dat ik de kans krijg om deze maand mezelf te ontdekken en te ontwikkelen.



Nadat we nog een tijdje rondgelopen hebben, gaan we terug naar de parkeerplaats waar Made op ons zit te wachten. Via smalle straatjes en steegjes komen we uiteindelijk bij het weeshuis. Na een hartelijk ontvangst en een rondleiding beginnen we aan het programma voor de kinderen. Ze krijgen een boekje, hen wordt wat uitgelegd en daarna sluiten we het geheel af met een spelletje waar ze moeten raden of een product wel of niet organisch is. Het is bijzonder om te zien dat er voor hen een hele "nieuwe" wereld open gaat. Afval werd gewoon op straat gegooid als ze er klaar mee waren.

"Een jochie staat triomfantelijk met een zakje met wat te drinken en een snoepreep aan de kant van de straat. Snel slurpt hij het zakje leeg en wanneer het op is kijkt hij me vrolijk lachend aan en gooit het zakje achteloos over zijn schouder. Voor hem de normaalste zaak van de wereld, voor mij een vreemd tafereel. Nog voordat hij zijn snoepreep op heeft, grist hij de plastic verpakking van de reep en gooit deze ook op de grond voordat hij kirrend wegfietst."

Vandaag zouden we eigenlijk na het programma op pad gaan voor een surfboard voor mij. Helaas was er geen tijd meer voor en hebben we dit verschoven naar morgen. De rest van de dag vul ik met het verkennen van de omgeving, zoeken naar het strand en het zoeken naar huis... Ik dacht even makkelijk het strand op te zoeken en eigenlijk had dat strand ook heel gemakkelijk moeten kunnen vinden aan de hand van de omschrijving van Yogi en Rodney. Het duurde een uur voordat ik besloot weer naar huis te rijden aangezien ik het strand maar niet kon vinden... 3 kilometer verderop. Uiteindelijk heb ik er nog eens 2 uur over gedaan om de homestay terug te vinden. Ik voelde me een beetje verloren, verdwaald en een domme toerist. Na veel vragen aan de locals, vond ik eindelijk mijn thuis terug waar ik een lange douche neem voordat ik te voet op zoek ga naar een restaurantje. Na het eten ben ik weer vroeg thuis en besluit ik om voor het slapen gaan nog 1 drankje te doen.

"Ineens hoor ik een laag gebrom vanuit de lucht wanneer ik de poort uitstap. Het lijkt op het geluid van een bestuurbaar speelgoedvliegtuigje, maar dan zwaarder. Het is moeilijk om te kunnen ontdekken wat het is aangezien het al zo donker is buiten. En dan ineens zie ik het... Een donker object beweegt in vreemde banen door de lucht. Bijna systematisch verplaatst het zich. Het is geen bestuurbaar vliegtuigje, maar wat dan wel... Langzaam aan komt het steeds dichterbij. Het lijkt wel een immens groot insect of een grote vreemde vleermuis. Eerlijk gezegd bekruipt me een vreemd gevoel en wanneer het nog dichterbij besluit ik me uit de voeten te maken. Na een drankje tussen de locals loop ik weer terug naar m'n thuis voor deze maand. Er spoken allerlei griezelverhalen van vroeger door m'n hoofd... Wat was dat ding toch? Ik denk ineens aan het verhaal van een oude ziel die zich ophoudt bij tempels om zich te voeden aan de zielen van ongelovigen. Een rilling gaat over m'n rug. Thuis doe ik gauw de deur achter me dicht en stuur ik een app naar mijn gastheer met de vraag wat dat in hemelsnaam was. Ik voelde me lichtelijk beschaamd toen ik het antwoord kreeg; Een vlieger."