"Hold your breath and count to ten,
And fall apart and start again,
Hold your breath and count to ten,
Start again, start again…"
Ik staar naar het scherm en ik kan geen focus vinden. Mijn gedachten dwalen af zonder te weten waarheen. Het heeft bijna een half jaar mogen duren voordat ik het punt bereikt heb waar ik nu ben. Een punt waar ik mezelf even niet meer herken, een punt waar bijna alles teveel is. Leeg, moe, emotioneel, prikkelbaar, gebrek aan concentratie, overvloed aan vervelende dromen. Een burn out, het kaarsje is even op…
En nu zit ik hier, op zoek naar een oplossing, op zoek naar rust en kalmte. Mijn passie voor het water lijkt een schim ergens ver op de achtergrond, terwijl ik er intens naar verlang. Ik heb er de energie nauwelijks voor. Na het werk, intens moe en in de weekenden op zoek naar energie om de nieuwe week te doorstaan. In plaats van werken om te leven waren de rollen omgedraaid. Dit klopt niet en daarom zit ik nu thuis.
Wat ik nu zou willen… ik wil het water in, alles achter me laten en de golven mij weer en stukje geluk laten voelen. Ik wil het zwembad induiken en de zon op mijn huid ervaren, mijn hoofd leegzwemmen. Ik wil een paar warme armen om me heen voelen, en er even in verdrinken. Ik wil de wind door mijn haren voelen, en weer helderheid in mijn hoofd creëren.
Want ik, ik ben er even niet. Althans, niet zoals ik mezelf ken. Sorry als ik niet zal reageren zoals je hoopt, sorry als ik niet heel sociaal overkom, sorry als ik je ergens in teleurstel. Ik kan het even niet.
Over een tijdje ben ik weer terug, weer de oude, maar nu… nu even niet.
"Hold your breath and count to ten,
And fall apart and start again,
Hold your breath and count to ten,
Start again, start again…"
