Een magische avond - Will and the People @ Caprera

Er zijn maar een paar bands, die op de een of andere manier een paar noten kunnen omtoveren in iets magisch. Will and the People is een van deze bands.

Wanneer de poorten open gaan, komt het publiek langzaam in beweging, gemoedelijk. Het publiek gemêleerd; Van jong tot oud, zowel mannen als vrouwen. Zodra onze tickets gescand zijn krijgen we de toegang tot een prachtig pad wat omhoog loopt. Het doet me denken aan een bosrijk bergpaadje wat ik jaren geleden eens bewandeld heb. Zodra we aan het einde van het paadje komen, doemt er onder ons een prachtig amfitheater op. Dit is dus Caprera....

We zoeken een plekje in het midden van het midden en kijken om ons heen hoe de andere plaatsen gevuld raken. Voor ons ligt het podium, gescheiden van het publiek door een kleine waterpartij. De setting voor dit concert is al bijzonder en het maakt ons nog nieuwsgieriger naar wat er komen gaat.

Op het podium verschijnt een jonge man met een gitaar en begint te spelen. Zijn stem zorgt voor kippenvel en hij krijgt het publiek stil. Terwijl hij speelt voelen we zachtjes hoe een paar regendruppels onze huis beroeren. Zouden we nu dan toch echt een zomers buitje krijgen?

Vlak na het prachtige voorprogramma verschijnt de band waarvoor we naar dit bijzondere amfitheater gekomen zijn. Will and the People beginnen met een akoestische setting. Ze maken gebruik van slechts een microfoon en een paar instrumenten. De liedjes die ze spelen zijn afwisselend van het nieuwe album of van een van hun eerdere albums. Steeds weer krijgen ze het voor elkaar om het publiek te betoveren.

Het is heerlijk hoe vrij de mannen over het podium bewegen en hoe puur hun muziek is. Stuk voor stuk enorm getalenteerd en muzikaal. Na de akoestische setting gaan ze over op een versterkte set. Af en toe krijgen we een klein regenbuitje over ons heen. Ik hou ervan. De lucht wordt gezuiverd en er hangt daarna een bijzondere energetische atmosfeer. Bewust ga ik niet op zoek naar iets om onder te schuilen en ik ervaar heel intens hoe de regendruppels mijn huid beroeren.

Tussen de liedjes door vragen de bandleden gekscherend of er niet misschien iemand is die een duik wil nemen in de waterpartij die voor het podium ligt. Er wordt zowaar gehoor aan gegeven. Heerlijk om te zien hoe vrij het publiek is en hoe onwijs iedereen van de muziek en de sfeer geniet.

Aan al het mooie komt een eind, maar de herinneringen blijven... Nadat Will and the People een heerlijk lang concert gespeeld hebben nemen ze afscheid van het publiek waarna ze binnen 2 minuten toch weer op het podium staan.

Tijdens de toegift gaan ze weer over in akoestische setting waarin ze ervoor zorgen dat de tranen over mijn wangen lopen... Ze spelen het nummer "Where is my mind". Het is zo onwijs mooi en stiekem wens ik dat dit lied nooit meer stopt.

Na nog een paar nummers waarbij het publiek losgaat, meezingt en -danst is het concert dan toch echt afgelopen. Met een glimlach op ons gezicht laten we het amfitheater achter ons en fietsen we terug naar Haarlem.

Een epic surfdagje in Nederland

Voordat ik in slaap val kijk ik nog een keer op mijn gsm om te kijken naar de verwachtingen voor morgen, zowel het weer als de golven check ik. De sms van Tobias van Tellingen voorspelt qua surf een episch dagje en de app op mijn telefoon zegt dat het weer vooral regen zal brengen. Daar kan ik mee leven, zo lang er maar golven zijn.

Met een enorme grijns op mijn gezicht word ik wakker, er staan golven en ik ben vrij! Binnen een half uur zit ik met mijn surfboard onder de arm op de fiets richting de bushalte. Het is warm, geen enkele aanwijzing voor de voorspelde regen. Wanneer ik naar de strandopgang wandel zie ik al hoe mooi de zee erbij ligt. Mooie lijntjes komen binnen rollen met, voor Nederland, aanzienlijke hoogte. Blij als een kind loop ik naar beneden. Zo gauw mogelijk trek ik mijn schoenen uit om het warme zand onder mijn voeten te kunnen voelen.

Het is altijd fijn om mensen met dezelfde passie te zien. Vele surfers zijn vandaag vroeg hun bed uit gekomen om te kunnen genieten van al het moois wat ons door de zee wordt aangedragen. We groeten elkaar, bekenden met een zoen en een knuffel, onbekenden met een vrolijke groet.

Snel kleed ik me om zodat ik het water in kan. Ik laat mijn wetsuit voor wat het is en ga voor iets koelers. De golven zijn hoog voorin, nog hoger wat verder achterin. Ik ga ervoor en paddle naar achter. Het is pittig, maar dan lig ik al gauw daar waar ik wezen wil. Na een paar gemiste kansen, een paar wipe-outs en mislukte take-offs weet ik eindelijk een golf te pakken. Adrenaline stroomt door me heen. Wat is dit fijn! Weer paddle ik naar achter en al gauw pak ik de volgende golf. Iets minder hoog dan de vorige, maar niet minder fijn. De surfers om me heen zie ik ploeteren om naar achter de komen naar de zelfde line-up als waarvoor ik ga, maar wanneer ze er zijn zie je ze vermoeid maar met een enorme glimlach wachtend op de golf die zij zullen gaan pakken. Ineens duikt er een zeehond naast me op die me de komende minuten blijft vergezellen. Steeds duikt hij weer even op en kijkt om zich heen. Ik vraag me af of het dezelfde is als de zeehond die me vorig jaar vaak een bezoekje kwam brengen.

Na 3 sessies van 2 uurtjes met wat drinkpauzes ertussen zit ik moe maar voldaan op het terras. Het zonnetje schijnt in m'n gezicht. Met een glas ranja in de hand geniet ik na van deze zonovergoten dag in de golven. Tussendoor steeds even een praatje makend met kennissen en vrienden die langskomen.

Een half uurtje later komt er nog een vriendinnetje van me gezellig langs die een andere surfspot had bezocht. Zij is een van de twee meiden met wie ik in september een road trip ga maken langs de Franse en Spaanse Atlantische kust. Na een hapje en een drankje twijfelen we om nog een keer het water in te gaan voor een afsluitend surfje. Starend over de zee staan we te dubben tot we overgehaald worden.

Gauw kleden we om en we gaan nog een keer het water in. Mijn armen voelen als lood, maar ik wil nog een paar golven pakken. Het kost wat meer moeite, maar dan paddle ik toch weer uit naar achteren. De golven hebben nog steeds  een behoorlijke hoogte. Op dezelfde lijn zie ik geen andere surfers liggen en even twijfel ik om een stukje terug te paddlen richting het strand. Ik besluit om even te gaan zitten dobberen en dan ineens fladdert er een vlinder over. De tijd staat even stil en het voelt bijzonder om zo een klein wezentje zo ver van de kust langs te zien komen. Even fladdert het beestje om me heen om dan ineens weer richting de kust te vliegen. Ik kijk weer even om me heen en dan zie ik ineens een andere surfer naar dezelfde lijn paddlen als waar ik lig. Ik ken hem en vrolijk begroeten we elkaar. Een paar keer probeer ik een golf te pakken. Een paar keer mis ik de take-off. Dan heb ik hem. Het ritje is kort, maar de euforie groot. Nog een keer paddle ik naar achter en ik kijk hoe de andere een golf pakt. Vreemd eigenlijk dat zelfs de golven die je zelf niet pakt toch voor een enorme glimlach kunnen zorgen. Ik paddle nog een keer aan voor een golf, maar die was niet voor mij bedoeld... ik val een stuk naar beneden en de golf komt over me heen waarna er gelijk nog een volgt. Eigenlijk willen m'n armen niet meer, maar ik wil nog één laatste keer vandaag van de golf naar beneden glijden. Meer op wilskracht dan iets anders weet ik mezelf nog een keer naar achter te paddlen. Even rust ik, kijk ik naar de zon die langzaam in een soort mist verdwijnt en adem ik rustig in en uit. Dit soort momenten brengen me heel dicht naar mezelf, dit soort momenten maken me gelukkig. Dan ga ik voor m'n laatste golf van de dag en ik heb hem. Ik kan een blij gilletje niet onderdrukken en ik heb het langste ritje van vandaag. Wanneer mijn board weer stil komt te liggen laat ik me languit achterover in het water vallen. Even blijf ik liggen en kijk omhoog naar de blauwe lucht boven me.

Voorzichtig dep ik mijn board weer droog en schuif ik hem terug in de boardbag voordat ik terugloop naar de waterlijn om het vriendinnetje te zoeken wat tegelijk met mij het water in ging. Voordat ik haar tref kom ik de surfer weer tegen met wie ik net de line-up deelde. Hij legt zijn board in het zand en komt op me af om me een enorme knuffel te geven. Hij net zo gelukkig met het surfje als ik.

Share the stoke!

Caravãna Sun - Australian gypsy-ska rockers

A few weeks ago I already saw them, playing at one of my favorite festivals. Their music was new for me. The sound made me happy, felt like it made the sun shine even brighter and I could not keep my feet still. I had to dance!

Some days after the festival, there was an opportunity to win one of their cd's through Xookazine. You know what? I was the lucky bastard who has won the cd! As soon as the mailman dropped my little package with the cd through my mailbox, I had to play it. Over and over again... I don't know how often, but I kept repeating it while dancing through my living room and as soon as I knew the lyrics, I sang along.

Thanks to Facebook I noticed that Caravãna Sun would play at the beach near my favorite surf spot. It took about 5 minutes to ask a few friends if they would like to come along, and than the date was settled.

The forecast for that day said that there would be rain and no waves. Not quite a good combination, and actually, it made me a bit grumpy. To make it up for the lack waves, I decided to go for a swim before catching the train. The moment when I started to lift my arms over the water, one of their songs got into my head and accompanied me for the rest of the three kilometers that I swam. Lap after lap the tune kept repeating in my head and even the sun came out! Happy and exited I came out of the water, knowing that I had to make haste now, to catch the train to be in time in Wijk aan Zee.

In Wijk aan Zee, Samantha picked me up with her car, so I could drive along to Timboektoe. From the second I got into that car, we had a blast. There was a lot of catching up to do and we couldn't shut our mouths till the first gig started. Till that moment we relaxed a bit in the sun, took a quick look at the surf shop to expand our quiver and laughed a lot.

Before Caravãna Sun started to play there was a singer/songwriter playing; Kim Churchill. His songs were beautiful and full of passion His voice gave me goose bumps and I really wanted to hear more of his music. Unfortunately the gig was over before we knew it and than we had to wait for the band we actually came for.

The set that Caravãna Sun played was amazing. Timboektoe was filled with energy and nothing but good vibes. It felt a little bit like their gig at the Surfana Festival. After a few songs I noticed that the trumpet player decorated his trumpet, pretty cool!

This band is really worth to travel for. Their music feels like summer with their catchy tunes and moving rhythms. Lyrics with a story, a laugh, relaxed and smooth. Picture yourself at the beach with a lot of amazing people, laughing and dancing around a bonfire. The air is filled with nothing but gypsy-ska tunes. Than you can imagine a bit of the feeling this band passes through! I loved it and can't wait to see them live again.

Caravãna Sun ended their gig with one of my favorite songs, The bottle. Quickly after this song it became quiet at Timboektoe. Samantha and I stayed for a little while and socialized with the people at our table, until it was also our time to go.

Zomaar een dinsdagavond - mini-reünie Surfana Surftrips week 1

De eerste paar minuten in het water draaien mijn gedachten nog op volle toeren. Het lijkt niet stil te kunnen worden in mijn hoofd en ik paddle door de golven heen zonder te beseffen hoe fijn het is om weer tussen de golven liggen. Dit zal niet lang duren...

Zodra ik op mijn board zit vlak achter de line up om te kunnen kijken naar hoe de golven zich vormen, komt er een intens fijne rust over me heen. Ik zie de anderen genieten, hoe ze de ene golf na de andere weten te pakken. Ik paddle iets verder naar voren zodat ik in de line up terecht kom en bijna gelijk vormt zich een prachtige golf achter me. M'n hand glijdt het water in waarna ook de andere volgt. Ik maak steeds meer snelheid en gelijk heb ik de golf te pakken. Het ritje wat er op volgt is er een van velen. Een aantal heerlijk lang down the line, een aantal kort, maar fijn. Tussendoor kijk ik om me heen en zie ik weer hoe de anderen een paar prachtige golven weten te pakken. Dankbaar voor de tips die ik tussendoor krijg en probeer toe te passen probeer ik mezelf tussendoor te verbeteren. Surfen blijft een lastige sport, maar wel de sport die me het meest intense geniet-gevoel kan geven. Ik blijf stoked en kan me niet voorstellen om ooit nog te willen stoppen met genieten hiervan.

Wanneer ik na nog een flink aantal ritjes het water uitloop, besef ik me ineens dat dit het surfje geweest moet zijn waarin ik de meeste golven heb kunnen pakken. Voordat ik het strand helemaal op loop draai ik me nog even om met mijn board onder de arm om te kijken naar de golven. Lichtelijk moet ik met mijn ogen knijpen door het felle avondzonnetje wat in mijn gezicht schijnt. Ik zie hoe de surfers in het water lijken te dansen op hun boards en ik hoor gelach. Wat word ik hier gelukkig van...

Eenmaal op het strand lijkt deze surfavond uit te draaien op een mini-reünie van de surfvakantie in Frankrijk. Vijf van de Frankrijkgangers van week 1 zijn hierheen gekomen om een surfje te doen. Het is een fijn weerzien en onder het genot van een drankje worden herinneringen terug gehaald van een van de fijnste weken uit mijn leven.

Open en bloot

Tuurlijk... iedereen heeft wel eens een baalmomentje. Toch maken die baalmomentjes me onzeker. Ik zie hoe mooi mijn vriendinnen zijn, ik zie hoe goed zwemmaatjes zwemmen, ik zie hoe mooi de golven gepakt worden door anderen en hoe succesvol kennissen zijn in hun carrière. Ik voel me dan ineens steeds kleiner worden en vraag me dan af wat ik eigenlijk waard ben.

Naast mijn vriendinnen voel ik me zo nu en dan een lelijk eendje. Degene die het minste opvalt. Op feestjes krijg ik om de haverklap de vraag van mannen of de vriendin waarmee ik samen het feestje bezoek, of ze vrijgezel is. Na de zoveelste man die om haar aandacht vraagt, zakt de moed me in de schoenen... Wanneer komt die leuke vent er nou eens die niet voor haar kiest, maar voor mij? Dan baal ik nog eens extra hard dat mijn lijf niet mee wil werken. Medicijnen hebben ervoor gezorgd dat ik niet het figuurtje heb wat ik hebben wil, ondanks de vele sportuurtjes die ik er in stop...

Met het zwemmen kom ik momenteel maar niet vooruit. Ik train hard en toch voelt het alsof ik stil sta. Zwemmaatjes maken sprongen, halen me in. Er wordt uitgesproken dat eraan getwijfeld wordt of ik een van mijn gestelde doelen dit jaar wel ga halen. Dat ene zinnetje... twijfel... Kan ik het wel?

Ik wil onwijs graag beter surfen. Ik wil elke golf kunnen pakken zoals ik anderen met gemak door het water zie glijden. Toch voelt het weer alsof ik niets nieuws erbij leer en dat ik veel te weinig tijd in het water doorbreng.

Dingen zitten wel eens tegen, soms wat meer dan anders. Dit mag er echter niet voor zorgen dat ik mezelf daardoor in de weg ga zitten. Het leven is zo mooi en heeft zoveel te bieden. Starend naar de horizon besef ik me ineens weer dat het er niet om gaat wat ik niet heb, maar juist om wat ik wel heb. Ik ben een gezegend mens, ik leef, ik heb vrienden om me heen, ik kan zeggen dat ik een passie heb die me gelukkig maakt en er ligt een prachtige toekomst voor me in het verschiet. De mannen... ach, de juiste komt nog wel en ik moet misschien maar eens mijn ogen openen en er minder mee bezig zijn. De aandacht die voor de anderen komt, is niet de aandacht die mij gelukkig zou maken aangezien deze niet voor mij bedoeld is. Mijn tijd komt nog wel.
Met zwemmen kan ik niet meer als mijn best doen. Ik zal nooit supersnel worden, maar mijn kracht ligt in mijn uithoudingsvermogen. Ik weet wat ik kan en mijn doel zal ik halen. De twijfel van anderen mag mij niet uit mijn evenwicht halen. Dan kennen ze me gewoon niet goed genoeg.
Wat betreft het surfen, wat mag ik nou verwachten? Ik surf net iets meer dan een jaartje. En nog belangrijker... het gaat niet om hoe goed het gaat, zo lang ik er maar van geniet. Ik heb de luxe positie dat ik in het water lig omdat het mijn passie is en niet omdat het moet. Soul surfer...

Rustig adem ik in, en sluit even mijn ogen. Een glimlach verschijnt weer op mijn gezicht. Ik ben een rijk mens!

De zon schijnt.