Tranen tussen de golven

Het water spat op in mijn gezicht terwijl een traan over mijn wang rolt. Het voelt goed om ze even te laten gaan, maar ik ben blij dat niemand ze kan herkennen als tranen.

Moe, leeg en met het laatste restje energie ben ik het water in gegaan. Ik wil de laatste golven van deze vakantie proberen af te glijden. De golven zijn bijna perfect, maar voor mij moeilijk om te pakken. Ze zijn hoog, komen in prachtige lijnen binnen en zo nu en dan zit er zelfs een lefthand cadeautje tussen.

Deze sessie zijn er maar weinig golven voor mij, het maakt niet uit. Ik geniet intens. Niet alleen van de golven die ikzelf weet te pakken, maar vooral van het geluk wat ik van andere gezichten af kan lezen.

Steeds weer wanneer ik duck divend onder een golf vandaan kom, ontstaat er dankzij de sea spray een klein regenboogje voor me. Een heldere en kleurrijke aura. Het is prachtig en even staan mijn gedachten stil als ik ze zie.

Tijdens dit surfje krijg ik nog wat tips van Toine, ik probeer ze toe te passen, maar m'n lijf wil eigenlijk niet meer. Hij zorgt ervoor dat ik op de goede plek ga zitten wachten op een golf die voor mij zal zijn, in de drukte vlakbij de line up. Eigenlijk de plek waar ik niet tussen wilde gaan liggen omdat ik dacht anderen daar in de weg te liggen. Toine pakt een golf en daar zit ik dan, alleen tussen een groep voor mij onbeke surfers. Alleen maar mannen. Dan ineens komt mijn moment. Hiervoor braken de golven allemaal naar rechts, deze was anders, deze is voor mij. Hij breekt naar rechts. Hoe ik de golf weet te pakken verdient geen schoonheidsprijs, maar ik geniet intens.

Nog een keer paddle ik naar achter en dan komen de tranen. Morgen ben ik hier niet meer. Morgen laat ik dit achter me voor een onbekende tijdsduur. Morgen laat ik mijn hart achter in Moliets-et-Maa.

Toine paddled ineens weer naast me. Ik spoel mijn gezicht af met het zoute water om mij heen en dan is het tijd voor de pogingen voor de laatste golf.

Het zand kruipt tussen mijn tenen door wanneer we het strand weer oplopen. Mijn lijf is moe en mijn hoofd is leeg. Vanaf de duin kijken we samen nog even naar de Franse perfecties die binnen komen rollen in de vorm van miljoenen liters water die verplaatst worden door een immense kracht. Een kracht die ervoor zorgt dat ik kan doen waar ik gelukkig van word...

De gevoelige plaat

Soms wil je zo intens graag dat je vastgelegd wordt in een filmpje of op een foto omdat je aan anderen wil laten zien wat je kan. Dan vergeet je even wat het is om intens te genieten en waar het eigenlijk om gaat in het leven.

Zo nu en dan ben ik heel erg eigenwijs en kost het wat overredingskracht van anderen om net even iets anders te doen dan dat ik me heb voorgenomen. Ditmaal betrof het welk surfboard ik mee zou nemen naar het strand. Ik stond al klaar met Keahana onder mijn arm toen Lars en Maarten me toch hebben omgepraat om een iets langere softtop mee te nemen.

Terwijl ik naar het strand loop baal ik nog steeds een beetje. Ik wil zo onwijs graag beter worden op mijn eigen nieuwe boardje.

Met de gele softtop onder mijn arm kijk ik over het water. De golven achteraan zijn hoog. Soms direct close out. Ik kijk nog even en dan maak ik mijn leash vast. Ik heb geen zin om in het schuim te blijven en paddle door naar achter. Nog steeds is er iets in mij wat baalt. Ik had hier met mijn Keahana kunnen liggen.

Er zwelt een golf aan en ik heb de ruimte om in te paddlen. Mijn handen glijden een voor een door het water. Dan voel ik hoe mijn board gestuwd wordt. Even denk ik dat ik te vroeg ben met de pop-up, maar dan glijd ik hard van de golf af down the line. Het knagende balende gevoel verdwijnt ineens als sneeuw voor de zon en wanneer de golf haar kracht verliest paddle ik met een enorme grijns terug naar achter. Lars en Maarten hadden gelijk. Dit is het board wat vandaag meegenomen moest worden de golven in.

Tijdens dit surfje krijg ik nog wat aanwijzingen van Johannes. Dankzij de tips pak ik golf na golf en hoe hoger hoe groter de kick. Dan zwelt er weer een golf aan. Nog hoger dan de golven die ik hiervoor heb gepakt en ruim overhead. Ik paddle in en ga ervoor. Ik voel de adrenaline door me heen gaan wanneer ik bovenin de golf opspring en gelijk een stijle drop maak. Nog steeds groeit de golf onder me en het ritje gaat maar door en door. Voor mijn gevoel staat de tijd even stil. De surfers om mij heen zijn er niet. Het is nu alleen even de golf, de knalgele softtop en ik met een enorme grijns op mijn gezicht. Wanneer ik de golf uitgereden ben zwelt gelijk de volgende golf aan die ik direct weer kan pakken. Down the line glijd in verder en onderaan de golf maak ik een bochtje naar het strand tot de fins bijna in het zand lopen.

Wat had ik graag gehad dat deze golf op de gevoelige plaat was gezet. Dan bedenk ik me ineens weer wat een goede vriend mij heeft verteld; Surfen gaat niet om wat anderen ervan zien, maar om de intense ervaring die jijzelf hebt...

Wanneer ik het water uitloop blijken zowel Lars als Anouk en Samantha deze golf van mij gezien te hebben. Stiekem glunder ik hierom van binnen en straal ik van buiten. Dit voelt als een stukje intens geluk.

No waves today

Zo snel mogelijk haal ik voorzichtig het bubbeltjesplastic en de isolatiebuizen van mijn surfboard af. In alle haast kan ik daarna de fin key, waarmee ik al een tijdje in mijn hand rondloop, niet vinden...

Met ferme draaien schroef ik mijn vinnen vast, voorzie ik mijn board van een vers laagje wax en trek ik mijn wetsuit aan voordat ik met het board onder mijn arm in de verkeerde richting naar het strand ren. Na een enorme omweg loop ik precies op tijd de duinen op om de zon net in de Atlantische oceaan te zien verdwijnen. Het heeft iets magisch. Helaas zie ik vervolgens dat het water nagenoeg flat is. Een lichte teleurstelling gaat er even door me heen.

Dan beginnen mijn voeten zich als vanzelf te verplaatsen richting het water. Ik lijk te zweven en wanneer ik het koele water mijn tenen voel omvatten gaat er een tinteling door me heen. Zodra ik diep genoeg het water in gerend ben, glijd ik nog een stukje door op mijn board en paddle ik uit tot de spieren in mijn armen beginnen te protesteren. Zittend op mijn board kijk ik over het water en dan besef ik het pas. De road trip is echt begonnen. Ik voel me gelukkig en laat me dan van mijn board af glijden om een stukje onder water te zwemmen. Het voelt bevrijdend. Dobberend op mijn rug kijk ik naar de hemel boven me terwijl de zachte deining me rustig heen en weer wiegt. Alle drukte verdwijnt uit mijn lichaam en geest.

Langzaam aan begint het donker te worden en ik besluit terug te paddlen naar waar ik het water in gegaan ben.

Bovenaan de duinen kijk ik nog even snel achterom voordat ik via een aanzienlijk kortere route op mijn blote voeten het asfalt snel achter me laat.

Overmorgen zijn er weer golven.