dinsdag 23 september 2014

De gevoelige plaat

Soms wil je zo intens graag dat je vastgelegd wordt in een filmpje of op een foto omdat je aan anderen wil laten zien wat je kan. Dan vergeet je even wat het is om intens te genieten en waar het eigenlijk om gaat in het leven.

Zo nu en dan ben ik heel erg eigenwijs en kost het wat overredingskracht van anderen om net even iets anders te doen dan dat ik me heb voorgenomen. Ditmaal betrof het welk surfboard ik mee zou nemen naar het strand. Ik stond al klaar met Keahana onder mijn arm toen Lars en Maarten me toch hebben omgepraat om een iets langere softtop mee te nemen.

Terwijl ik naar het strand loop baal ik nog steeds een beetje. Ik wil zo onwijs graag beter worden op mijn eigen nieuwe boardje.

Met de gele softtop onder mijn arm kijk ik over het water. De golven achteraan zijn hoog. Soms direct close out. Ik kijk nog even en dan maak ik mijn leash vast. Ik heb geen zin om in het schuim te blijven en paddle door naar achter. Nog steeds is er iets in mij wat baalt. Ik had hier met mijn Keahana kunnen liggen.

Er zwelt een golf aan en ik heb de ruimte om in te paddlen. Mijn handen glijden een voor een door het water. Dan voel ik hoe mijn board gestuwd wordt. Even denk ik dat ik te vroeg ben met de pop-up, maar dan glijd ik hard van de golf af down the line. Het knagende balende gevoel verdwijnt ineens als sneeuw voor de zon en wanneer de golf haar kracht verliest paddle ik met een enorme grijns terug naar achter. Lars en Maarten hadden gelijk. Dit is het board wat vandaag meegenomen moest worden de golven in.

Tijdens dit surfje krijg ik nog wat aanwijzingen van Johannes. Dankzij de tips pak ik golf na golf en hoe hoger hoe groter de kick. Dan zwelt er weer een golf aan. Nog hoger dan de golven die ik hiervoor heb gepakt en ruim overhead. Ik paddle in en ga ervoor. Ik voel de adrenaline door me heen gaan wanneer ik bovenin de golf opspring en gelijk een stijle drop maak. Nog steeds groeit de golf onder me en het ritje gaat maar door en door. Voor mijn gevoel staat de tijd even stil. De surfers om mij heen zijn er niet. Het is nu alleen even de golf, de knalgele softtop en ik met een enorme grijns op mijn gezicht. Wanneer ik de golf uitgereden ben zwelt gelijk de volgende golf aan die ik direct weer kan pakken. Down the line glijd in verder en onderaan de golf maak ik een bochtje naar het strand tot de fins bijna in het zand lopen.

Wat had ik graag gehad dat deze golf op de gevoelige plaat was gezet. Dan bedenk ik me ineens weer wat een goede vriend mij heeft verteld; Surfen gaat niet om wat anderen ervan zien, maar om de intense ervaring die jijzelf hebt...

Wanneer ik het water uitloop blijken zowel Lars als Anouk en Samantha deze golf van mij gezien te hebben. Stiekem glunder ik hierom van binnen en straal ik van buiten. Dit voelt als een stukje intens geluk.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten