Naast mijn vriendinnen voel ik me zo nu en dan een lelijk eendje. Degene die het minste opvalt. Op feestjes krijg ik om de haverklap de vraag van mannen of de vriendin waarmee ik samen het feestje bezoek, of ze vrijgezel is. Na de zoveelste man die om haar aandacht vraagt, zakt de moed me in de schoenen... Wanneer komt die leuke vent er nou eens die niet voor haar kiest, maar voor mij? Dan baal ik nog eens extra hard dat mijn lijf niet mee wil werken. Medicijnen hebben ervoor gezorgd dat ik niet het figuurtje heb wat ik hebben wil, ondanks de vele sportuurtjes die ik er in stop...
Met het zwemmen kom ik momenteel maar niet vooruit. Ik train hard en toch voelt het alsof ik stil sta. Zwemmaatjes maken sprongen, halen me in. Er wordt uitgesproken dat eraan getwijfeld wordt of ik een van mijn gestelde doelen dit jaar wel ga halen. Dat ene zinnetje... twijfel... Kan ik het wel?
Ik wil onwijs graag beter surfen. Ik wil elke golf kunnen pakken zoals ik anderen met gemak door het water zie glijden. Toch voelt het weer alsof ik niets nieuws erbij leer en dat ik veel te weinig tijd in het water doorbreng.
Dingen zitten wel eens tegen, soms wat meer dan anders. Dit mag er echter niet voor zorgen dat ik mezelf daardoor in de weg ga zitten. Het leven is zo mooi en heeft zoveel te bieden. Starend naar de horizon besef ik me ineens weer dat het er niet om gaat wat ik niet heb, maar juist om wat ik wel heb. Ik ben een gezegend mens, ik leef, ik heb vrienden om me heen, ik kan zeggen dat ik een passie heb die me gelukkig maakt en er ligt een prachtige toekomst voor me in het verschiet. De mannen... ach, de juiste komt nog wel en ik moet misschien maar eens mijn ogen openen en er minder mee bezig zijn. De aandacht die voor de anderen komt, is niet de aandacht die mij gelukkig zou maken aangezien deze niet voor mij bedoeld is. Mijn tijd komt nog wel.
Met zwemmen kan ik niet meer als mijn best doen. Ik zal nooit supersnel worden, maar mijn kracht ligt in mijn uithoudingsvermogen. Ik weet wat ik kan en mijn doel zal ik halen. De twijfel van anderen mag mij niet uit mijn evenwicht halen. Dan kennen ze me gewoon niet goed genoeg.
Wat betreft het surfen, wat mag ik nou verwachten? Ik surf net iets meer dan een jaartje. En nog belangrijker... het gaat niet om hoe goed het gaat, zo lang ik er maar van geniet. Ik heb de luxe positie dat ik in het water lig omdat het mijn passie is en niet omdat het moet. Soul surfer...
Rustig adem ik in, en sluit even mijn ogen. Een glimlach verschijnt weer op mijn gezicht. Ik ben een rijk mens!
De zon schijnt.
door dit soort eerlijke open innerlijke word je wijs.... en wie wijs wordt, die wordt uiteindelijk ook gelukkig en ja misschien wel verlicht, maar in ieder geval een stralend mens die plezier heeft in de schoonheid van dit Universum.
BeantwoordenVerwijderen