donderdag 10 juli 2014

Een epic surfdagje in Nederland

Voordat ik in slaap val kijk ik nog een keer op mijn gsm om te kijken naar de verwachtingen voor morgen, zowel het weer als de golven check ik. De sms van Tobias van Tellingen voorspelt qua surf een episch dagje en de app op mijn telefoon zegt dat het weer vooral regen zal brengen. Daar kan ik mee leven, zo lang er maar golven zijn.

Met een enorme grijns op mijn gezicht word ik wakker, er staan golven en ik ben vrij! Binnen een half uur zit ik met mijn surfboard onder de arm op de fiets richting de bushalte. Het is warm, geen enkele aanwijzing voor de voorspelde regen. Wanneer ik naar de strandopgang wandel zie ik al hoe mooi de zee erbij ligt. Mooie lijntjes komen binnen rollen met, voor Nederland, aanzienlijke hoogte. Blij als een kind loop ik naar beneden. Zo gauw mogelijk trek ik mijn schoenen uit om het warme zand onder mijn voeten te kunnen voelen.

Het is altijd fijn om mensen met dezelfde passie te zien. Vele surfers zijn vandaag vroeg hun bed uit gekomen om te kunnen genieten van al het moois wat ons door de zee wordt aangedragen. We groeten elkaar, bekenden met een zoen en een knuffel, onbekenden met een vrolijke groet.

Snel kleed ik me om zodat ik het water in kan. Ik laat mijn wetsuit voor wat het is en ga voor iets koelers. De golven zijn hoog voorin, nog hoger wat verder achterin. Ik ga ervoor en paddle naar achter. Het is pittig, maar dan lig ik al gauw daar waar ik wezen wil. Na een paar gemiste kansen, een paar wipe-outs en mislukte take-offs weet ik eindelijk een golf te pakken. Adrenaline stroomt door me heen. Wat is dit fijn! Weer paddle ik naar achter en al gauw pak ik de volgende golf. Iets minder hoog dan de vorige, maar niet minder fijn. De surfers om me heen zie ik ploeteren om naar achter de komen naar de zelfde line-up als waarvoor ik ga, maar wanneer ze er zijn zie je ze vermoeid maar met een enorme glimlach wachtend op de golf die zij zullen gaan pakken. Ineens duikt er een zeehond naast me op die me de komende minuten blijft vergezellen. Steeds duikt hij weer even op en kijkt om zich heen. Ik vraag me af of het dezelfde is als de zeehond die me vorig jaar vaak een bezoekje kwam brengen.

Na 3 sessies van 2 uurtjes met wat drinkpauzes ertussen zit ik moe maar voldaan op het terras. Het zonnetje schijnt in m'n gezicht. Met een glas ranja in de hand geniet ik na van deze zonovergoten dag in de golven. Tussendoor steeds even een praatje makend met kennissen en vrienden die langskomen.

Een half uurtje later komt er nog een vriendinnetje van me gezellig langs die een andere surfspot had bezocht. Zij is een van de twee meiden met wie ik in september een road trip ga maken langs de Franse en Spaanse Atlantische kust. Na een hapje en een drankje twijfelen we om nog een keer het water in te gaan voor een afsluitend surfje. Starend over de zee staan we te dubben tot we overgehaald worden.

Gauw kleden we om en we gaan nog een keer het water in. Mijn armen voelen als lood, maar ik wil nog een paar golven pakken. Het kost wat meer moeite, maar dan paddle ik toch weer uit naar achteren. De golven hebben nog steeds  een behoorlijke hoogte. Op dezelfde lijn zie ik geen andere surfers liggen en even twijfel ik om een stukje terug te paddlen richting het strand. Ik besluit om even te gaan zitten dobberen en dan ineens fladdert er een vlinder over. De tijd staat even stil en het voelt bijzonder om zo een klein wezentje zo ver van de kust langs te zien komen. Even fladdert het beestje om me heen om dan ineens weer richting de kust te vliegen. Ik kijk weer even om me heen en dan zie ik ineens een andere surfer naar dezelfde lijn paddlen als waar ik lig. Ik ken hem en vrolijk begroeten we elkaar. Een paar keer probeer ik een golf te pakken. Een paar keer mis ik de take-off. Dan heb ik hem. Het ritje is kort, maar de euforie groot. Nog een keer paddle ik naar achter en ik kijk hoe de andere een golf pakt. Vreemd eigenlijk dat zelfs de golven die je zelf niet pakt toch voor een enorme glimlach kunnen zorgen. Ik paddle nog een keer aan voor een golf, maar die was niet voor mij bedoeld... ik val een stuk naar beneden en de golf komt over me heen waarna er gelijk nog een volgt. Eigenlijk willen m'n armen niet meer, maar ik wil nog één laatste keer vandaag van de golf naar beneden glijden. Meer op wilskracht dan iets anders weet ik mezelf nog een keer naar achter te paddlen. Even rust ik, kijk ik naar de zon die langzaam in een soort mist verdwijnt en adem ik rustig in en uit. Dit soort momenten brengen me heel dicht naar mezelf, dit soort momenten maken me gelukkig. Dan ga ik voor m'n laatste golf van de dag en ik heb hem. Ik kan een blij gilletje niet onderdrukken en ik heb het langste ritje van vandaag. Wanneer mijn board weer stil komt te liggen laat ik me languit achterover in het water vallen. Even blijf ik liggen en kijk omhoog naar de blauwe lucht boven me.

Voorzichtig dep ik mijn board weer droog en schuif ik hem terug in de boardbag voordat ik terugloop naar de waterlijn om het vriendinnetje te zoeken wat tegelijk met mij het water in ging. Voordat ik haar tref kom ik de surfer weer tegen met wie ik net de line-up deelde. Hij legt zijn board in het zand en komt op me af om me een enorme knuffel te geven. Hij net zo gelukkig met het surfje als ik.

Share the stoke!


Geen opmerkingen:

Een reactie posten