Zo nu en dan scroll ik door de agenda heen van verschillende concertzaaltjes en dan zijn er altijd namen die er tussenuit springen. Deze keer was dat "Will and the people". Ze zouden spelen in De Melkweg in Amsterdam, een van m'n favoriete plaatsen om een band live te zien. Volgens vrienden zou een optreden van deze band garant staan voor een klein feestje. Na een paar muisklikken verschenen de tickets in m'n inbox en kon de voorvreugde beginnen ook al kende ikzelf maar een paar liedjes van ze.
Aangezien ik niet in mijn eentje naar dit concert wilde gaan, vroeg ik een van m'n surfmaatjes mee te gaan.
Op de avond van het concert spraken we af om van te voren samen ergens een hapje te gaan eten. het werd sushi. Het restaurant waar we naar binnen gingen bleek meerdere verdiepingen te hebben en ondanks te drukte, vonden we toch een rustig plekje. De tijd vloog voorbij en eigenlijk was het all you-can-eat-concept die avond totaal niet aan ons besteed. Door al het geklets kwamen we nauwelijks toe aan bestellen. We kwamen er ineens achter dat onze tijd daar om was toen we ineens gevraagd werden om onze eventuele laatste ronde op te geven. Lachend verlieten we het restaurant om vervolgens aan te sluiten bij de anderen die in de rij stonden voor het concert. Good vibes overal. Lachende mensen om ons heen en gesprekken die alleen maar voor een enorme grijns konden zorgen. Een paar mannen die achter ons stonden waren nog niet helemaal zeker van een kaartje. Vrienden van hen probeerden iets te regelen met een gastenlijst en extra kaartjes die nog gekocht moesten worden. Toen ze eenmaal te horen kregen dat ze verzekerd waren van hun kaartjes verlieten ze de rij en groetten ons met de woorden dat ze ons binnen wel weer zouden zien.
Eenmaal binnen kwamen we er achter dat we het voorprogramma al gemist hadden en de zaal was dan ook al flink gevuld. Via het balkon probeerden we toch nog zo ver mogelijk vooraan te komen. Toen we eenmaal ons plekje gevonden hadden, duurde het het niet lang meer voordat de mannen van "Will and the people" hun entree maakten. Blijkbaar hadden we een plekje gevonden tussen een paar zeer fanatieke fans die elk woord van alle liedjes mee konden zingen. Het werd een groot feestje. Er werd gezongen, gedanst en gesprongen, gelachen, geschreeuwd en gezwaaid. Het concert was dan ook van het begin tot het eind geweldig. Dit is echt een band die weet hoe ze het publiek meekrijgen, een band die nog echt live kan spelen en wat achteraf bleek... live nog veel en veel beter dan op cd!
Tijdens het concert waren er een paar momenten die er tussenuit sprongen. Het eerste nummer, Friends, gaf me een onwijze boost en op dat moment realiseerde ik me eigenlijk ineens dat ik dit concert bezocht samen met iemand die ik een echte vriendin kan noemen.
De zaal kolkte bij ieder nieuw liedje wat gespeeld werd en ineens hoorde ik de eerste paar noten van een lied wat me wel heel erg bekend voorkwam... het zou toch niet? Ik voelde overal kippenvel opkomen en de volgende noten bevestigden hetgeen wat ik dacht te horen. Ze speelden een cover van een liedje wat al jaren onwijs speciaal voor me is en ook de titel van mijn blog draagt; 'Where is my mind'. Het origineel is van "The Pixies", maar ik kan je zeggen... zo gaaf als de uitvoering die "Will and the people" heb ik het lied nog niet eerder gehoord. Ik werd en stil van en voelde verschillende emoties opkomen. Ik heb er onwijs van genoten.
Na een toegift van de band besluiten we nog even wat water te halen voordat we weer weg zouden gaan. Aangezien we beiden enorme dorst hadden van de sushi eerder op de avond, besloten we twee grote water te bestellen. Autsch... tien euro voor twee grote glazen water. Ach ja... het was wel lekker.
Eenmaal buiten gaan we naar de Starbucks om een kopje koffie te halen voordat we naar huis gaan. We de grootste lol en we besluiten dat de muziek van de band die we net gezien hebben een deel van onze soundtrack voor de road trip zal gaan worden die we in oktober gepland hebben staan.
Wanneer ik in de trein naar huis toe zit besef ik me ineens hoe fijn het is dat ik mijn concertmaatje en haar vriend tot mijn vriendenkring mag rekenen. Wat een fijne mensen zijn het en hoe bijzonder is het dat ik met hen dingen als dit concert en mijn passie voor het surfen mag delen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten