Eindelijk weer het zout op mijn lippen

Week na week ging er voorbij. Weken waarin er nauwelijks golven waren te bekennen, en als ze er waren, dan doordeweeks. Helaas kon ik die doordeweekse golven niet pakken. Elke week die voorbij ging waarin ik niet de kans kreeg om een paar golven te pakken, zorgde voor een steeds verder opbouwend gevoel dat er iets miste. Ik werd onrustig, raakte uit balans en de stress bouwde zich alsmaar verder in me op.

Een paar dagen voor de weekeindes keek ik hoopvol op de diverse websites waarvandaan ik mijn informatie haal over de golven, die al dan niet verwacht werden. Na deze check ging er dan ook direct een berichtje uit naar degene met wie ik samen het water in zou gaan. "Helaas... weer geen golven." Ik had Klaas vlak na mijn laatste surftrip gevraagd of hij eventueel in de winter in Nederland is, aangezien ik heel erg graag wat lesjes in de winter wilde hebben om mijn surfskills te verbeteren.

5 December, 20:17 uur: Ong 1- 1,4m hoge surf en de wind lijkt toch voldoende NNW te draaien voor protectie. Alerts kop N-H hargen, julianadorp 11-14u. BlmndaalParnassia 13u-14:30. Wijk na 15:30 ivm te harde onshore of 13-14u proberen. Verder natuurlijk alerts voor Msvlakte 13-15:30. TerHeijde(zmotor zuid) 12-15. SchevZ 10-12 achterin, 12:30-14 voorin en ook oke na 15u. Nog wat tijden van ander spots die minder clean zijn: Domburg/BE 12-14u. Nwijk/Zvoort 13-15, cleanst 16-17u. (Bron; surfweer sms service)

Zou het dan echt? Morgen eindelijk weer een surfje? Het lijkt er toch echt op! Een enorme glimlach verspreid zich over mijn gezicht. Hier ben ik heel erg hard aan toe.

Niet lang daarop licht mijn telefoon weer op. Klaas stuurt me een berichtje dat we morgen waarschijnlijk tegen 14:00 uur het water in zullen gaan. Ik ben meer dan happy.

Tegen tweeën staan we dan met een verrekijker in de hand op de duinen om over het water te turen. Na een surfcheck waarbij Klaas me nog het een en ander uitlegt, kleden we ons om. De laatste keer dat ik in het water lag, was dat in een kort wetsuitje. Het is weer even wennen om met volledige winteruitrusting het water in te gaan. De bewegingsvrijheid wordt beperkt door de dikte van het wetsuit. Het watergevoel is zoveel minder met de dikke handschoenen en de gevoel van het board onder mijn voeten wordt gelimiteerd door de surfschoentjes. Ik kan echter niet klagen, ik heb het lekker warm en nog belangrijker, ik lig in het water. Ik proef het zout op mijn lippen en voel de kou van het water in mijn gezicht. Zo voelt gel.

Tijdens het uitpaddlen wordt pijnlijk duidelijk dat mijn conditie de afgelopen maand flink te leiden heeft gehad onder een griepje en de enorme dosis stress. Mijn armen branden, maar ik wil absoluut niet opgeven. Ik wil door. Ik wil een paar fijne golven pakken. Tijdens deze les krijg ik een aantal waardevolle aanwijzingen en ik weet een paar hele fijne ritjes te maken. Na de eerste bereden golf verspreid zich een bijzondere warmte door mijn lijf. Wat heb ik dit gemist! De tweede golf voelt als een cadeautje. Terwijl ik van de golf glijd, vormt er zich naast me een muur waar ik m'n hand doorheen kan halen en de golf blijft maar doorgaan tot ik bijna weer aan het strand sta. Alle stress van de afgelopen tijd spoelde van me weg met het water wat onder mijn board doorgleed tijdens deze golf.

Terwijl we wachten op de binnenkomende setjes en zowel Klaas als ik zo nu en dan een golfje pakken, worden we getrakteerd op een spectaculair uitzicht. De ondergaande zon kleurt de wolken die hierdoor magisch oplichten. Ik ben weer helemaal in mijn element en ondanks de zwaar vermoeide armen vind ik het dan ook onwijs jammer als het dan toch echt tijd wordt om het water uit te gaan.

Na de sessie rijden we nog even door naar de laatste parkeerplaats bij de pier zodat we nog even gezellig een drankje kunnen drinken bij de open haard van Timboektoe. We komen op de parkeerplaats nog wat bekenden tegen die ook genoten hebben van een heerlijke sessie deze middag. Het is heerlijk om te zien hoe stoked ook anderen zijn van zo een surfdagje. Glimlachende, haast grijnzende mensen. Het geluk straalt van ze af.

Bij de open haard legt Klaas me nog wat surfgerelateerde dingen uit en we praten nog wat over het surfen, zwemmen en sporten in het algemeen. Wanneer we door de glühwein, warme chocolade melk en het vuurtje in de open haard weer opgewarmd zijn, wordt het tijd om weer huiswaarts te keren.

Vandaag is mij weer eens duidelijk geworden hoe belangrijk het is om datgene te doen wat je gelukkig maakt. Het wordt tijd voor wat veranderingen... Het wordt in in ieder geval de hoogste tijd om te genieten. Binnenkort vlieg ik daarom samen met een vriendin naar Portugal om daar de golven op te zoeken en daarna hoop ik dat de omstandigheden in Nederland goed genoeg zijn zodat ik nog een lesje van Klaas kan krijgen.