Om 7 uur horen we de wekker gaan, buiten is het nog donker en stiekem voelt het nog veel te fijn onder de warme dekens. Met moeite proberen we toch op te staan en ons klaar te maken voor de dawn patrol. Het is helaas bij proberen gebleven. Toen we eindelijk aangekleed waren, was het al drie kwartier later. We doen een poging om Wouter te contacten dat we zo willen gaan.
Kwart over acht... Ok, we hadden stipt om half acht in de auto moeten zitten om nog wat van het juiste getij mee te pakken. Kans gemist.
Aangezien we Wouter niet kunnen bereiken besluiten we een beetje sight seeing te gaan doen. We rijden richting de westkust tot aan een klein dorpje genaamd Carrapateira. Het lijkt bijna een verlaten spookstadje waar slechts een enkele oude vrouw haar wasje buiten hangt.
Voor we terug rijden naar de bewoonde wereld slaan we nog een weggetje in richting het dichtstbijzijnde strand; Amado. Hoe verder we rijden, hoe spannender het weggetje wordt. Het landschap is prachtig, maar we kunnen ons bijna niet voorstellen dat we zo bij een strand uit zullen komen. Ineens doemen er voor ons een paar campers op en iets wat op een parkeerplaats lijkt. Wanneer we uitstappen worden we betoverd door het uitzicht. Dit strandje heeft iets bijzonders. De golven erg hoog, maar helaas ook blown out. Voordat we naar het strandje lopen, stopt er een auto met twee mannen. Ze noemen ons optimistisch wanneer we hun vraag beantwoorden wat we hier doen. We hopen hier van de week, wanneer de wind er uit is, een surfje te pakken.
Op de terugweg gaan we de lokale surfwinkeltjes nog even langs. Bij een van de winkeltjes neemt de eigenaar alle tijd voor ons. Hij vertelt honderduit over zijn ervaringen met Nederland (de hollandse kruidentuin), de wetsuits die hij verkoopt, de lokale surfspots en nog veel meer. Pas ruim een uur later staan we weer buiten. Waarschijnlijk komen we hier nog wel een keertje terug.
Vlak voordat we bij de poort naar onze casa komen, worden we verwelkomd door een kudde schappen. Allemaal wit, op een zwart schaapje na die, heel zielig, in zijn eentje aan de overkant van de weg staat. Arm schaap...
Eenmaal terug bij ons appartementje besluiten we toch nog even een surfje te pakken bij Beliche. Het magische gevoel bij deze surfspot wordt niet minder wanneer je er vaker komt. Vandaag ligt het water vol met kleine kiddo's die hem keihard rippen. We zijn jaloers op hun talent... Waren we ook maar zo jong begonnen met surfen. We genieten er echter niet minder om.
Na de sessie rijden we snel langs de Lidl en dan door naar een klein dorpje een kwartiertje verderop. We hebben daar met Luuk en Lotte afgesproken om gezellig samen te eten. Ze verblijven momenteel in een luxe huisje dankzij een Nederlandse man die vond dat het nu veel te koud was voor hen om buiten in hun auto te slapen. Het is onwijs leuk om hen te zien en de tijd vliegt dan ook voorbij.
Het was weer een heerlijk dagje in Portugal. Het liefste zou ik hier nog veel langer blijven dan de week dat we er nu zitten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten