Ik sluit mijn ogen en dan lig ik weer in de line-up van afgelopen zondag. Bijna onmiddellijk verschijnt dezelfde grijns weer, die op mijn gezicht verscheen na die ene golf.
Het is er gemoedelijk en hier en daar wordt er wachtend op de volgende golf een praatje gemaakt. Mensen lachen ondanks dat de zon zich vandaag niet laat zien.
De golf die mij dat magische moment zal schenken is in aantocht. Heel even twijfel ik nog en dan begin in te paddelen. De slagen volgen elkaar steeds sneller op en even denk ik de golf gemist te hebben, toch begin ik aan de pop up en ik glijd naar beneden langs de golf die eindeloos lijkt te zijn. Terwijl ik down the line surf begint die enorme grijns op mijn gezicht zich te vormen. Ik steek mijn linkerhand uit en laat deze door de golf glijden die zich als een steeds hogere wand naast me vormt. Voor mijn gevoel lijkt dit moment oneindig lang te duren. Ik absorbeer elke seconde van deze rit. Vlak voordat de golf dicht begint te slaan maak ik een bocht naar rechts waardoor ik nog een stukje voor de golf uit kan surfen tot de kracht van de golf verdwenen is en ik me achterover in het water laat vallen. Wanneer ik weer boven water kom kijk ik richting de line-up en ga ik weer op mijn board liggen om snel terug te paddelen.
Wanneer ik weer in de line-up lig voel ik de kramp opkomen in mijn kaken. Die grijns is niet meer van mijn gezicht af te krijgen en ik voel me intens gelukkig.
Het is bijzonder, hoe eigenlijk maar een paar seconden staan op een surfboard, je zo een intens geluksgevoel kunnen geven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten