Ik zit in kleermakerszit op mijn bureaustoel en laat mijn hand over de oplichtende globe gaan die voor me staat. In gedachten zie ik de landen die ik nog nooit met eigen ogen heb mogen aanschouwen en ik stel me voor hoe het zou zijn om ze zelf te bezoeken. Ik zie mezelf in verschillende scenario's met een grote backpack op mijn rug en een surfboard onder de arm. De landen die ik als eerste zal bezoeken bieden me de gelegenheid om nieuwe culturen te absorberen, de bevolking en haar schoonheid te ontmoeten en golven te ontdekken die ik Nederland niet zal aantreffen.
Het lijkt me heerlijk om al het vertrouwde achter me te laten en mezelf in het diepe te gooien. Er is immers niet veel wat me tegenhoud. Ik wil ervaren hoe het is om gelukkig te zijn met zo min mogelijk luxe. Hoe het voelt om me buiten m'n je eigen comfort-zone te bewegen en open te staan voor alles wat verborgen blijft voor de alledaagse hectische wereld waarin ik me nu bevind.
De globe die voor me staat, zet me ineens 20 jaar terug in de tijd, naar het moment dat ik deze globe van mijn oma kreeg. Toen ik het cadeaupapier van de kartonnen doos stukscheurde in mijn enthousiasme voor het cadeau, sprak mijn oma de volgende woorden: "Ich schenke dir die Welt.". Ze glimlachte erbij en ik word warm van binnen bij de herinnering hieraan.
Ik laat de globe een paar keer draaien voordat ik het lampje uitknip en opsta om mijn bedje in te kunnen kruipen. Langzaam doezel ik weg bij de gedachte aan het besluit wat ik heb genomen... Ik ga de wereld verkennen en eindelijk zal ik het cadeau van mijn oma aannemen. De wereld die ze mij schonk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten