Afgelopen weekend was het tijd voor het Surfana Festival. Drie dagen lang genieten van al het moois, fijns en leuks wat je maar kan bedenken. Niets moest, alles mocht. Drie dagen lang de lekkerste bands, surfen, zon, zee, strand, lieve mensen, gekke dingen, sportieve activiteiten, gelach, gedans en gesjans.
Het weekend begon al vol gezelligheid bij mij thuis waar twee vriendinnen me kwamen ophalen. De laatste voorbereidingen werden getroffen en de auto werd tot aan de nok toe gevuld.Eenmaal op de camping kregen we twee opties: Het drukke gedeelte of het rustige gedeelte. We kozen voor het drukke gedeelte... fout gedacht. Alles stond al vol. Achteraf was dit eigenlijk helemaal niet zo erg. We stonden uiteindelijk super chill onwijs dichtbij het festivalterrein en dus ook een stuk dichter bij het strand dan waar de drukte zich zou bevinden. In een mum van tijd stonden alle tentjes overeind en stond ons niets meer in de weg om te chillen, te genieten van het weer en bij te kletsen met vrienden.
Op een gegeven moment kwam er een jonge man langslopen die ietwat verloren om zich heenkeek. Een van de meiden riep hem nadat ze dat op had gemerkt en vroeg of ze hem helpen kon. Binnen een minuut had hij besloten dat hij gezellig bij ons zou komen staan. Tot onze verbazing had hij echter geen tent bij zich... Hij zou slapen in zijn board bag. Eerlijk gezegd... ik had niet verwacht dat hij dit daadwerkelijk zou doen, maar hij heeft er inderdaad in liggen slapen.
Ik vind het heerlijk om nieuwe mensen te leren kennen. Sommigen vluchtig, met anderen heb je zomaar uit het niets een goed gesprek. De mensen die je leert kennen zijn bijzonder, anderen een beetje gek of apart. Allemaal dragen ze iets bij aan hetgeen een festival eigenlijk is. De een zal je na de festivals vaker gaan tegenkomen, anderen zie je nooit weer. Behalve om nieuwe mensen te leren kennen, zijn festivals ook de ideale plek om mensen terug te zien. Een rondje over het festival terrein en de camping stonden garant voor tientallen knuffels en zoenen, voor fijne warme woorden en een onwijze glimlach. Het voelde als een warm bad en man... wat was ik blij om iedereen weer te zien!
Stel je je eens voor; een festival terrein waar je heerlijk met de blote voeten in het zand kan dansen, waar je heerlijk kan liggen luieren op strobalen, banken of beanbags. Een terrein waar je de mogelijkheid hebt om allerlei actieve, chille en gekke dingen te doen en je op kan geven voor diverse clinics. We besloten om ons vanaf de volgende dag op te geven voor diverse clinics zoals surffitness, Thai yoga/massage, longboarden, surfweer voorspellen en kitesurfen. Dit was slechts een kleine greep uit de keuzes die er waren.
De rest van deze heerlijke dag stond in het teken van bandjes kijken zoals Jack and the Weatherman, Piñata en Ten-Hut.
De volgende ochtend om half zeven ging m'n wekker weer om toch even samen met Emma naar zwemtraining te kunnen gaan in Haarlem. Dit viel toch even tegen, maar voldaan waren we daarna. Na de training hebben we bij een bakker voor de hele groep verse croissants, pain au chocolat, stokbroden en andere lekkernijen gehaald. Wij hadden honger van het trainen en een lekker ontbijtje zou de rest ook wel kunnen waarderen. Bepakt en bezakt met het ontbijt reden we terug naar de camping waar we onderweg nog even iemand onwijs blij hebben kunnen maken met een pain au chocolat voordat we de picknicktafel voor onze tenten overlaadden.
Na een hoop gezelligheid werd het de hoogste tijd om weer lekker actief te gaan doen. We hadden ons ingeschreven voor een ronde surffitness. Dit is fitness op een soort surfboard wat niet gefixeerd stond. Je belans houden was dus wel een dingetje... het duurde hooguit een half uurtje, maar ik kan je zeggen dat dit onwijs leuk en erg zwaar was! Na de suffitness stond alweer de volgende clinic op het programma. Ik zou voor het eerst op een longboard (skateboard) gaan staan. Na een korte uitleg rolden we een voor een of gezamenlijk een heuveltje af. Afdaling na afdaling steeds iets sneller, voorzichtige bochtjes werden gemaakt en het smaakte naar meer!Op een festival hoort er ook lekker gechilled te worden. De volgende clinic was daar meer dan perfect voor. Thai yoga/massage, ook wel luie mensen yoga genoemd. In een enorme tipi zaten we met een grote groep in een kring waar we onderverdeeld werden in duo's. De ene helft van de clinic was je actief door de massage te geven en de andere helft van de clinic ontving je de massage passief. Even een ontspanmomentje voordat we weer de heerlijke drukte van het festival opzoeken.
Vaak is er op festivals met name fast food te verkrijgen. Gelukkig was er op Surfana ook de mogelijkheid om heerlijke en bijzondere dingen te eten. Annie, die voor ons kookte tijdens de surfvakantie, verzorgde een groot gedeelte van hetgeen er op het festival aan eten te verkrijgen was. Van heerlijke ontbijtjes tot een Marokkaanse tajine en van heerlijke broodjes tot hamburgers. Op dit moment was ik echter ergens anders benieuwd naar. Toine had verteld dat hij zeewierburgers zou verkopen die hij zelf gebakken had. Ook hij was mee tijdens de surfvakantie en daar had hij al veel verteld over de oogst vanuit de zee. Dit kon ik dus niet aan me voorbij laten gaan en het smaakte goed!
Na de zeewierburger was het toch echt de hoogste tijd voor het eerste surfje van dit weekend. Met zijn zevenen liepen we naar het strand waar de zon ons nog steeds tegemoet lachte en de sfeer was gemoedelijk. Het surfje begon helaas wat minder chill. Het wilde niet zoals ik wilde en er bouwde een spanning in mezelf op. Zo hoorde het niet te zijn, ik hoor te genieten. De stroming was redelijk aanwezig en na een paar keer teruglopen besloot ik nu een tijdje helemaal alleen een paar golven te pakken. Ik paddelde wat verder naar achter door en bleef even achter de line up zitten. Startend over het water, weer terugzoekend naar rust. De ontspanning kwam terug, net als de surfglimlach die er altijd over mijn gezicht verschijnt bij een fijn surfje. Ik neem de tijd voordat ik voor de eerste golf begin te paddlen, maar zodra er zich eentje aandient ga ik ervoor en eindelijk heb ik de golf waar ik zo naar verlangde. Een heerlijk ritje volgt erop voordat ik me in het water laat vallen om weer terug te paddlen naar achter. Zo volgen er nog een stuk of wat golven en ik geniet intens. Ik zie om mij heen nergens meer golfsurfers, alleen nog wat kiters en een eenzame windsurfer. We begroeten elkaar vrolijk en daarna paddle ik weer voor een golf. Ondertussen heeft de stroming me gebracht tot aan de strandtent waar ik in de zomer vaak vertoef en ik besluit het water uit te gaan en vanaf daar terug te lopen naar het festivalterrein. Ik ben stoked, gelukkig en weer vol energie. Terugwandelend hoor ik vanuit de duinen de band OKA. Ik heb het niet koud en toch voel ik kippenvel. De muziek is bijzonder en draagt me terug naar Surfana.
Na een heerlijk warme douche spelen er nog een fijn bandje, Caravãna Sun, en kan er gedanst worden met de blote voetjes in het zand. Ik geniet en de tijd lijkt stil te staan. Na dit heerlijke bandje zetten we het feestje nog even voort in een van de tenten waar een dj draait en worden er plannen gemaakt voor een ochtendsurfje.
Moe, maar voldaan kruip ik m'n tentje weer in. Met m'n surfponcho aan kruip ik in m'n slaapzak en ik doezel wel met de fijne herinneringen van de voorgaande twee dagen.
Al vroeg ben ik weer wakker, helemaal stoked en zin om het water in te gaan. Zoals beloofd begin in de mensen wakker te maken die hadden aangegeven dat ze mee wilden gaan. Eerst probeer ik Mark wakker te maken, maar hij wil nog even verder slapen. Jean Piere in z'n board bag is er ook nog niet klaar voor om het water op te zoeken. Dan naar de caravan van Toine. Hij is wakker maar gaat toch ietsje later het water in dus uiteindelijk gaan we met zijn vieren de dag tegemoet surfen. Emma, Samantha, Lotte en ik. Er was een alert voor deze ochtend gegeven. Helaas was dat het niet helemaal, maar desondanks een paar hele fijne golfjes weten te pakken. Na anderhalf uur hobbelen we terug door de duinen voor een lekkere douche.
De ochtend staat verder in het teken van chillen, Indo boarden, mensen kijken, fijne gesprekken, even checken hoe het vordert met het mooie houten surfboard wat er bij Ollywoord geshaped wordt. Ooit... als mijn bankrekening het weer toelaat zou ik erg graag zelf een boardje willen shapen daar.'s Middags zou ik komen helpen bij de kids area. Uiteindelijk bleek dit niet nodig te zijn en besloot ik eventjes een powernap te gaan doen. Nog voordat ik mijn kussen goed en wel onder mijn hoofd voelde was ik vertrokken. Out...
Een paar uur later werd ik weer wakker. Onwijs gaar, spierpijn overal en onwijze trek in een bak sterke koffie. Na de koffie word ik langzaam weer een beetje wakker. Het valt op dat het steeds rustiger begint te worden op het festivalterrein. Steeds meer mensen vertrekken weer richting het dagelijkse leven, maar voordat ze vertrekken worden er nog wat knuffels uitgedeeld.De laatste bandjes beginnen te spelen en ik dans samen met Samantha en Lau tot mijn benen niet meer willen. Wat er rest van de nacht van maandag op zondag is warrig. Vaak half in slaap, druk dromend en wetende dat het morgen toch echt weer helemaal voorbij is. Ik was dan ook vroeg weer wakker. Bij lange na niet uitgeslapen, maar toch stroomde er een soort energie door me heen. Gauw heb ik de tent van binnen opgeruimd en alles binnenin maar even laten staan aangezien het in tegenstelling tot de andere dagen, begon te regenen. Erg jammer, maar toch paste dit weer wel even bij m'n gemoedstoestand. Ik wilde nog absoluut niet weg. Ik wil dit alles niet gaan missen. Het voelt als een enorme kater, zonder ook maar een druppel alcohol te hebben aangeraakt.
Eventjes ben ik nog naar het festivalterrein gelopen waar ik gauw nog geholpen heb door 2 vuilniszakken te vullen met zooi zodat de vrijwilligers en organisatoren later een klein beetje minder opruimwerk zouden hebben. Het zonnetje begon weer wat te schijnen en in gedachten hoorde ik de muziek die er de laatste avond vanaf het podium klonk. Ik besef me ineens dat ik veel bandjes gemist heb, helaas, maar ze zullen vast nog wel eens ergens anders spelen.
Nu werd het toch echt de hoogste tijd om afscheid te nemen van dit onvergetelijke weekend. De laatste knuffels werden uitgewisseld met de laatste mensen die we nog konden vinden voordat we in de auto stapten, snel nog even wat gezwaai en gegroet en we reden terug naar Haarlem. In Haarlem hebben Samantha en ik nog even een lekker ontbijtje weggewerkt en werd er nog honderduit gekletst over alles wat we meegemaakt hebben en alle nieuwe plannen die ontstaan zijn. Na een uurtje namen ook wij weer afscheid.
Het is stil... doodstil. Ik wil terug!
Lief Surfana festival, lieve organisatoren, lieve vrijwilligers, lieve allemaal; Bedankt! Ik ga jullie missen! Tot volgend jaar!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten