vrijdag 17 juni 2016

Dansen in de regen tijdens het Surfana festival

De muziek speelt en de mensen om me heen dansen net als ik, alsof de zomer in volle glorie haar intrede heeft gedaan. Onze blote voeten raken het zand. We lachen, flirten, knuffelen alsof de wereld alleen nog maar uit liefde bestaat. Wanneer ik om me heen kijk, zie ik mijn vrienden stralen van geluk. Dit voelt fijn...

Dan wijst iemand me er ineens op dat het zo zal gaan regenen. Aangezien het voor bij het podium nog rustig is, besluit ik alvast een beschut plekje op te zoeken en daar dans ik verder. De beloofde regenbui begint dan toch te komen. Druppels dansen neer op de hoofden van het publiek en ineens sta ik zonder enkele bewegingsvrijheid tussen de massa. Dit voelt niet relaxed. Ik wurm me tussen de mensen door en dan voel ik de regen. Eerst op mijn hoofd, dan tegen mijn neus en lippen. Kleine straaltjes lopen langs mijn wangen en ik begin weer te dansen.

Met elk liedje wat er nieuw ingezet wordt, worden mijn kleren natter en mijn glimlach groter. Het is een warme zomerregen. Ik zie vrienden net als ik genieten van wat er om hen heen gebeurt.

Tijdens een stil momentje kijk ik omhoog en dan sluit ik mijn ogen. Zo voelt intense vrijheid. Ineens voel ik twee armen om me heen. Een van m'n vrienden knuffelt me en ik open mijn ogen weer en ik knuffel diegene terug. We lachen en dan begint de muziek weer te spelen.

We dansen in de regen, we voelen de regen en ervaren de regen. Hoe mooi kan de wereld zijn?!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten