woensdag 26 maart 2014

Sunset surf numero uno van het jaar tweeduizendveertien

Dit surfje begon al geweldig met alleen al de rit er naartoe. Stel je je voor: Eind maart met een Eend in cabriostyle over de sluizen tussen Velsen-Zuid en Velsen-Noord om naar je favoriete surfstek te kunnen komen. Het zonnetje schijnt, de rit is relaxed en met een enorme glimlach op onze gezichten stappen we de auto uit. 


Zo snel mogelijk kleden we ons om en lopen we richting het water. Het is druk. De alert van Tobias van Tellingen heeft een hoop surfers na het werk richting de zee gelokt. Overal zie je gelukkige gezichten. Mensen wachtend op een golfje. We paddlen uit tot we een lijn hebben gevonden vanwaar we onze golven willen pakken. 

De sessie is relaxed, al moet ik er wel aan wennen dat het zo druk is. Ik wacht langer voordat ik een golf pak. Ondertussen kom ik wat bekenden tegen waar ik een praatje mee maak. Zonder er erg in te hebben gaat de tijd snel voorbij en de zon begint dan ook langzaam aan weg te zakken. Steeds meer surfers verlaten het water.

Ineens besef ik me dat alleen het licht van de vuurtoren verderop ons af en toe nog wat zicht geeft op de binnenrollende golven. Net op het goede moment schijnt er een baan licht over het water en zie ik een fijne golf aankomen. Ik begin te paddlen. Wanneer ik voel dat mijn board vooruit gestuwd wordt spring ik op en voel ik hoe ik een stukje van de golf afglijdt. Doordat ik bijna niets zie, voelt dit intenser dan de andere golven van vandaag. Ik geniet en ook al duurt het kort, deze golf zal ik niet gauw meer vergeten. 

Daar zit ik dan weer met de vertrouwde grijns op m'n gezicht en niemand die het kan zien. Eigenlijk wil ik er nog niet uit, maar Sem en ik besluiten verstandig te doen en net als de anderen ook het water te verlaten. 

Ik ga weer liggen en paddle rustig richting het strand en wanneer ik voel hoe een golf wat stuwing geeft til ik mijn voeten lichtjes op, maak m'n rug hol en houd m'n board vooraan goed vast. Zo word ik tot bijna aan het strand meegevoerd.

Lachend lopen we met onze boards onder de arm terug over het strand. Dit was een sessie om nooit te vergeten.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten