Ik ben onrustig en ongeconcentreerd. Mijn gedachten zijn overal, behalve bij het genieten van de surfsessie die ik nu heb. Steeds kijk ik weer even richting het schuim vlakbij het strand waar mijn vriend voor het eerst ervaart hoe het is om te spelen met de golven.
Heeft hij het wel naar zijn zin? Moet ik hem niet toch gaan helpen? Verwacht hij niet misschien toch dat ik mijn tijd met hem doorbreng in plaats van te genieten van de golven waar ik tussen lig? Ben ik niet te lang in het water?
Ik paddle steeds te laat aan en krijg amper een golf te pakken. Frustratie en onrust bouwt zich steeds meer in me op. Eigenlijk zou ik intens moeten genieten. Ik lig in het water op een prachtige surfspot in Portugal. De zon schijnt, de sfeer is relaxed en de golven zijn een fijne uitdaging. Na de zoveelste golf die ik niet te pakken krijg, paddle in naar het schuim om toch maar even bij hem te gaan kijken. Hij geniet en werkt hard om de golven te voelen en om voor het eerst op te kunnen staan op het surfboard. Nog geen twee jaar geleden was ik het die zo ploeterde. Genietend van elke seconde. Ik probeer hem wat aanwijzingen te geven, maar dan merk ik dat dit niet werkt. Ik moet het los leren laten en eens aan mezelf beginnen te denken. Hij wist voordat we aan deze reis begonnen dat het surfen mijn hoofddoel was van deze trip en hij vond het alleen maar fijn voor me.
Te graag wil ik dat anderen het naar de zin hebben en dan vergeet ik dicht bij mezelf te blijven. Ik ben begonnen met surfen voor mezelf en het is iets wat ik ook alleen voor mezelf moet blijven doen. Ik probeer wat rust terug te vinden in mijn hoofd en paddle weer richting te line up. Vlak er achter houd ik in en probeer bewust even tot mezelf te komen. Ik staar wat in de verte en dan in het water naast me. Losse zandkorreltjes glinsteren in het blauwe water. Het heeft iets magisch. Mijn longen vullen zich rustig aan met zuurstof en dan ineens voel ik de warmte van de zon in mijn gezicht. Ik ben weer terug, maar nog steeds met een klein stukje onrust. Ik besluit dan ook dat de surfsessie van morgen er eentje voor mijzelf wordt. Ik zal alleen een surfspot opzoeken zodat ik geen rekening met anderen hoef te houden en zodat ik weer even kan loslaten.
De rest van deze sessie pak ik nauwelijks nog golven. Ze komen sneller binnen, zijn een stuk stijler en slaan gauw dicht. Na een tijdje houd ik het voor gezien en ga ik kijken hoe het met mijn vriend gaat die onvermoeid doorgaat. Ik moet even glimlachen en bewonder zijn toewijding.
Die nacht slaap ik onrustig en word ik veel wakker. Hierdoor heb ik alle tijd om na te denken. Mijn hoofd is vol en de slaap blijft daardoor lang weg. Toch vind ik een soort rust en uiteindelijk dommel ik weg.
De volgende ochtend vertrekken we toch met zijn allen samen richting een andere surfspot. Door de rust die ik vannacht gevonden heb voel ik me sterker. Het helpt ook mee dat mijn vriend me nog eens heel duidelijk gemaakt heeft dat ik me niet druk moet maken om hem en dat hij wil dat ik geniet van de golven. Hij wil de passie in mijn ogen terug zien en de glimlach op mijn gezicht van me af zien stralen.
Wanneer we de trappen van Beliche afgedaald zijn, kleed ik me gauw om. Het is bij lange na niet zo clean als gister. De golven komen niet in mooie nette lijntjes binnen. Al mijn zintuigen staan op scherp wanneer ik zie hoe op een plek de golven mooi naar links breken met zo nu en dan een aanzienlijke hoogte. Een enorme grijns verschijnt op mijn gezicht.
Wanneer ik naar de line up gepaddled ben, haal ik nog een paar keer diep adem en ik sluit me af voor al het andere om me heen. Ik houd alleen de andere surfers om me heen in de gaten. Verder is het alleen ik, mijn board en de golven. Als vanzelf beginnen mijn armen in een steeds sneller ritme te paddlen en voor ik het weet suis ik van de golf af. Euforie gaat door me heen en niet lang daarna heb ik de volgende golf. Het gaat erg lekker en ik geniet intens. Vanuit mijn ooghoek zie ik hoe mijn vriend het water weer verlaat met het board onder zijn arm. Ik weet dat ik nog lang niet klaar ben met mijn surfje, maar dit keer weerhoudt het me er niet van om door te gaan. Mijn hoofd wordt helder en ik ben terug. Ik voel me enorm happy en geniet van elke seconde. Pas wanneer ik mijn coördinatie verlies door de kou kom ik intens gelukkig het water uit met een glimlach die de rest van de dag niet meer verdwijnt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten