Sugar rush en verslaving

Ongeveer 3 jaar geleden... "We zitten 's morgens vroeg lekker op een terrasje van een lokaal banketbakkertje in Griekenland. Het is de laatste dag van de vakantie die we heel erg gezond hebben doorgebracht. Veel bewogen, gezond gegeten, goed uitgerust. We hadden besloten om op de laatste dag toch eens te gaan ontbijten met iets ongezonds; verse baklava. In het bakkerijtje kijken we onze ogen uit en besluiten beide twee stukjes uit te zoeken. De verkoopster keek ons al enigszins sceptisch aan. Wij begrepen niet waarom... Buiten bestelden we nog een lekker sterke koffie en wachtten op de Baklava. Druipend van de suikersiroop worden de stukjes geserveerd. Een hemelse lekkernij. Na het eerste stukje moeten wij onze poging om het op te krijgen staken. We zitten vol en krijgen de rest in een doosje mee naar huis. Op dat moment beseffen we het nog niet dat het van de baklava komt, maar we voelen ons lichtelijk stuiterend. "Het zal wel van de sterke koffie komen..." De rest van de dag hebben we niet echt trek. We bekijken nog een mooi stadje en thuis koken we nog éen keer een lichte maaltijd waarbij we de resten van de baklava als dessert nemen. We voelen ons na de maaltijd niet helemaal relaxed. Hartslag ligt hoger, we transpireren lichtelijk en concentratie lijkt totaal niet mogelijk. Wanneer de zon zich weer verscholen heeft en de nacht begint, besluiten we om te gaan slapen... Verkeerd gedacht. Na 2 uur zijn we nog steeds klaarwakker. Na 3 uur idem... Een uur voordat de wekker gaat om op tijd op het vliegveld te kunnen zijn is daar nog steeds geen verandering in gekomen en we stuiteren "vrolijk" verder... Eigenlijk eerder chagrijnig en vermoeid." Dit was mijn eerste en enige sugar rush. Eens, maar nooit weer!

Het nieuwe jaar is net weer begonnen. Overal waar je ook gaat of staat hoor je mensen praten over hun goede voornemens (waarvan er bij velen al binnen de eerste week korte metten gemaakt wordt met het betreffende voornemen...). Een van de meest gehoorde voornemens heeft betrekking op voeding en diëtiek. Een gevolg daarvan, is dat je overal op het wereld wijde web artikelen tegenkomt die je vertellen wat wel of niet goed voor je is. Mensen die net een bepaald voedingspatroon volgen veranderen ineens in experts op dit gebied en willen dit maar al te graag met ons delen. 

Toch zitten er zo nu en dan wel hele interessante artikelen tussen en een van die artikelen heeft mij ertoe doen besluiten om toch met de start van het nieuwe jaar wat dingen te veranderen en uit te proberen. Ik ga jullie hier niet vervelen met mijn nieuw verworven "expertise" (dit is sarcastisch bedoeld), want ik wil jullie absoluut niet overhalen om hetzelfde als ik te doen. Het enige wat ik wil doen, is een paar dingen met jullie delen die ik heb mogen ervaren. 

Wat ik eigenlijk momenteel doe, is alle overbodige suikers vermijden die zijn toegevoegd aan producten waar dit eigenlijk niet nodig zou zijn. Dus geen kant-en-klaarmaaltijden, geen pakjes om gerechten samen te stellen (bijvoorbeeld wereldgerechten) en dingen zoals supermarktmuesli laat ik ook staan. Tevens vermijd ik traktaties op het werk en elders om op die manier ook de hoge suikerpieken te voorkomen. 

Ik zit momenteel in de tweede week en wat ik met name heel erg gemerkt heb, is dat het nog best wel een struggle is om dit aan te passen. Het lijkt wel een soort verslaving... Steeds had ik trek in zoetigheid en ik was zelfs lichtelijk onrustig. Wanneer er weer een collega liet weten dat diegene wat lekkers had meegenomen, ging de honger ernaar weer instant aan. Het is niet dat ik veel snoepte, absoluut niet eigenlijk, maar toch heeft het effect op me sinds de andere suiker inname ook tot een minimum terug is gebracht. De enige suikers die ik binnenkrijg momenteel, zijn de suikers vanuit verse producten zoals fruit.

Inmiddels gaat het steeds relaxter, ik slaap zelfs rustiger en voel me rustiger. Ik ben energieker en kom gemakkelijker m'n bed uit. Ik ben erg benieuwd hoe het over een paar maandjes zal voelen. De suikerhonger is heel erg ver teruggedrongen, maar nog steeds... 

Voor nu: No extra sugar for me!

Een surfsessie zonder ritjes

Langzaam aan voelen m'n tenen weer alsof er leven in zit en beginnen mijn voeten weer wat kleur te krijgen. Al douchend spoel ik mijn wetsuit, schoentjes en handschoenen uit en ondertussen treuzel ik. Het warme water doet me goed, ik wil er nog lang niet onderuit.  Even sluit ik even mijn ogen en laat het warme water over mijn hoofd glijden.

De eerste surfsessie van 2015... Ik kijk terug op een sessie die ik nog niet eerder heb gehad. Eentje waarbij ik geen enkele golf heb weten te pakken... het kan me stiekem echter vrij weinig schelen. Ik heb er intens van genoten om tussen de hoge golven te liggen en de regen in mijn gezicht te voelen.

Een paar keer heb ik geprobeerd een golf te pakken. Het lukte me niet. De enige golf waarbij ik net stond en naar beneden wilde suizen werd me afgenomen doordat er op me werd ingedropt. Ik schrok en weg was mijn evenwicht. Jammer, maar helaas.

Toch heb ik vandaag een aantal fijne dingen uit deze sessie kunnen halen. Ik zal niet opgeven. Het duurde verdraaid lang voordat ik eindelijk naar achteren was gepaddled. Ik had het gevoel geen meter meer vooruit te komen en steeds wanneer ik dacht dat ik er bijna was, kwam er weer een setje golven aan wat me weer een paar meter terug naar het strand stuurde... "One step forward, two steps back" Een stukje van een songtekst van de Heideroosjes bleef door mijn hoofd galmen, maar ik wilde het niet waar hebben. Uiteindelijk lag ik daar waar ik moest zijn.
Toen Klaas en ik elkaar eindelijk achterin weer hadden gevonden, kwam hij met een aantal fijne tips. Ik heb met de tips wat gespeeld met de golven en wie weet kan ik ze de volgende keer wel toepassen. Op een gegeven moment was ik Klaas kwijt. Ik bleef om me heen kijken en paddlede de richting op waar ik hem verwachtte. Tussendoor probeerde ik nog een paar keer of moeder natuur me goed gezind was. No waves today voor mij. Terwijl ik weer verder paddlede en zoekend om me heen keek, kwam er een medesurfer naar me toe die me vroeg of ik iemand zocht... ja inderdaad. Hij wist me te vertellen dat Klaas het water uit was gegaan aangezien zijn leash gesnapt was. Vandaar dat ik hem niet meer zag. Verkleumd besloot ik toen ook maar het water uit te gaan en richting het strand te paddlen. Met dank aan een flinke schuimlaag stond ik binnen no time aan het strand waar ik al gauw Klaas ook weer tegen kwam.

Ik open mijn ogen weer en zet dan toch de douche maar uit. Ik ben rozig en kijk er naar uit om lekker op de bank te kruipen en verder op te warmen onder de dekens. Nog voordat ik de bank heb bereikt zit ik al te kijken wat de voorspellingen voor morgen zijn... Het bloed kruipt waar het niet gaan kan en ik kijk uit naar de volgende sessie.