Er zijn zo verschrikkelijk veel manieren om iets te zeggen. Niet alleen het treffen van de juiste toon, het medium en de setting waarin iets wordt gezegd, maar vooral de woordkeuze is bepalend. Het kiezen van de woorden om een boodschap over te dragen is een vak apart en wordt zeer onderschat.
Dagelijks gebruiken wij gemiddeld genomen ongeveer 13.000 woorden per dag. Vrouwen meer dan mannen. Toch staan we meestal niet stil bij aan de vloed aan worden die over onze lippen naar buiten gebracht wordt. Ongewild kan je daarmee kwetsen, hoop geven of verwarring brengen. Om alles nog complexer te maken, kan de keuze aan woorden voor de een doeltreffend zijn, terwijl de ander er totaal niets mee kan. Dit kan te maken hebben met cultuurverschil, emotie of de verstandhouding tussen twee gesprekspartners en vele andere factoren.
Spelen met woorden, samenbrengen tot kleine pareltjes en anderen ermee beroeren of ze aanzetten tot daden. Het blijft een kunst.
Van de week stuitte ik op een filmpje wat een prachtig voorbeeld hiervan gaf en het zette me weer aan tot denken. Vaak ben ik me eigenlijk helemaal niet bewust van hetgeen ik zeg met de woorden die ik uitspreek.
"Het regent."
~
"Zachtjes hoor je duizenden kleine klokjes neerdalen op het wateroppervlak die samensmelten met de grote massa."
Hierboven zeg ik in principe exact hetzelfde, de een kort en bondig, de ander beeldend. persoonlijk hoor ik liever de tweede variant, al kan het ietwat zweverig overkomen. Die regenbui is dan ineens lang niet zo erg meer... zelfs als ik er dwars doorheen moet. Gelukkig zijn we niet gemaakt van suiker.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten